تاثیرزمینه گرایی تاریخی درایجادحس مکان مطالعه موردی محله جماله اصفهان

حس مکان عاملی است که میان انسان و مکان ارتباط برقرار می کند و وحدت بوجود می آورد ازجمله مقولاتی است که شناخت آن میتواند درتوسعه ی پایدارمحیط نقش شایان توجهی را ایفا نماید توجه به کیفیت محیط کالبدی ماهیت فضایی می باشد که درتقویت خوانایی سرزندگی معنای محیط و افزایش حسمکان تاثیر گذار است شهرها و زمینه های تاریخی جهت مواجه شدن با نیازهای جامعه ی معاصر بطور دائم درحال تغییر و رشد بوده و خصوصیت شهرها درطول زمان به واسطه حضورمعماری هردوره تغییر میکند مقاله ی حاضر درپی دست یافتن به اصول راهنما و رهنمودهای اجرایی جهت استفاده طراحان به منظور طراحی ساختارهای جدید درزمینه های تاریخی است ازانجایی که حس مکان به عنوان یکی ازمهمترین معیارهای کیفیت معنایی فضای معماری مطرح است مقاله حاضر ازطریق روش کتابخانه ای توصیفی ـ تبیینی و مشاهده مکان و باتوجه به رابطه محله قدیمی جماله و ساکنین بررسی شده است سنجش براساس درپی آن بااشاره به هریک ازشاخصهای تاثیرگذار درتعریف خصوصیت زمینه تاریخی دیاگرامی ازعواملی که می بایست درطراحی ساختارهای جدید درمحله جماله مورد توجه قرارگیرند ارایه میگردد که ازدستاوردهای این تحقیق میباشد

کلیدواژه ها:

اصفهان ، محله جماله ، مکان ، حس مکان ، زمینه گرایی تاریخی ، عوامل ارتباط دهنده