ساختارزبان درمعماری بومی خانه

آفرینش اثردرزبان معماری میتواند با بررسی ساختارزبان گفتار و عناصرتشکیل دهنده آن یعنی اوا و اندیشه و اصول نظم دهنده آن به صورت صرفی و نحوی مقایسه شود دورکن اساسی و نظم دهنده گفتار باارایه پیام و دلالت های معنایی متفاوت درساختارزبانشناسی همنشینی و جانشینی هستند که باعث شکل گیری گفتمان روزمره و خلق اثریا سخن نغز با بداعت و نواوریهای مختلف درارایه پیام میشوند خلق اثردرزبان معماری نیز میتواند دردوساختار مختلف یعنی زبان فرم و زبان الگو نمود یابد زبان فرم دربرگیرنده عناصربصری تشکیل دهنده فرم اثر است و زبان الگو شامل مفاهیم و دلالتهای معنایی جهت ایجادنظم درعناصربصری درراستای تفکر طراح می باشد دراین نوشتار پس ازمطالعه بروی ساختار طبیعی زبان و اجزا آن لازم است تا نتایج با ساختارزبان الگویی درمعماری مقایسه شود براساس تعاریف ارایه شده چنین نتیجه گرفته شد که درشکل گیری زبان معماری بومی خانه دوساختارمتمایز موجود است: زبان فرم و زبان الگو: زبان فرم نحوه ساخت و اجزای تشکیل دهنده اثررا باتوجه به تفاوت شرایط محیطی بررسی می کند و زبان الگو بیان رمزگان پیام است و منوط است به ارزشها آرمانها اداب و رسوم سنن هرجامعه که به واسطه حضور انسان درمکان و دخل و تصور اندیشمندانه او درطبیعت تغییر می یابد

کلیدواژه ها:

صرف ونحو ، همنشینی ، جانشینی ، زبان الگو ، زبان فرم