مقدمه ای برتاثیر خلوت براجتماع پذیری عرصه عمومی

خلوت و اجتماع پذیری دومولفه ی موثربرمطلوبیت فضاهای جمعی درمجتمع های مسکونی است درمجموعه های مسکونی جدید شهری تامین خلوت دردوبعداصلی خود یعنی حریم خانوادگی و حریم خصوصی به عنوان مولفه ای موثر درتامین امنیت و ارامش ساکنان دراولویت قرارگرفته است حال آنکه توجه یک سویه تامین خلوت و حفظ حریم خصوصی میتواند منجر به کاهش تعامل پذیری فضاهای اجتماع پذیر درمحلات و مجتمعهای مسکونی شود پیامد این امرتضعیف روابط همسایگی و تعاملات اجتماعی کاهش احساس تعلق به مکان و درپی آن عدم هویت مندی مکان های مسکونی است ازطرفی دیگر افراد با زندگی درمجموعه های چندخانوار امروزی نه تنها ازمزایای زندگی جمعی برخوردار نیستند بلکه این امر را عاملی برای خدشه دار شدن حس خلوت و زندگی فردی خود میدانند این پژوهش به دنبال چگونگی ارتباط خلوت و تعاملات اجتماعی درعرصه عمومی می باشد و تلاش می کند که ازطریق بررسی نیازهای انسان درمحیط عمومی جگونگی این ارتباط را تبیین نماید پژوهش به روش مطالعات کتابخانه ای و ازطریق بررسی اسناد موجود انجام شده است بخش نهایی مقاله نشان داد که ازدحام و عدم سطح مطلوب خلوت برتعامل و اجتماع پذیری تاثیر منفی دارند و این امر ازطریق بررسی سلسله مراتب نیازهای انسانی و نیازهای ضروری انسان درمحیط کالبدی عمومی توجیه شده است

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، خلوت ، تعاملات اجتماعی ، فضای عمومی ، مجموعه مسکونی ، فضای بازعمومی