بررسی تطبیقی فضا در معماری و سینما با نمونه های موردی

از اواخر دهه ی 1970، معماری اشتیاقی فراوان به ایجاد پیوند با دیگر عرصه های هنری، جهت غنی تر کردن عرصه هایفضاسازی، از خود نشان داده است. در همین زمان کنکاشی پیش بینی نشده پیرامون نظریات بنیادین معماری شکل گرفتهو تقریباً هرگونه رویکرد تئوریک در حوزه های مختلف را در خود جای داده است. موسیقی، با ذات مجرد خود، از گذشتهبه عنوان نزدیکترین فرم هنری به معماری تلقی شده، در حالیکه سینما از آنهم به معماری نزدیکتر است؛ نه تنها بهخاطر ساختار فضایی و وابسته به زمانش، بلکه اساساً به این خاطر که هم معماری و هم سینما هر دو از تجربه ی فضاسخن می گویند و صحنه هایی برای تجربه ی شرایط مختلف زندگی می آفرینند. سینما بر اساس تجزیه ی حرکت و ترکیبمجدد آن، به عرصه ی تمدن انسانی قدم گذاشت. سینما بدون وجود حرکت قابل رؤیت که حاکی از پویایی واقعیت، جلویدوربین است و حرکت غیرمرئی یعنی حرکت فیزیکی نوار فیلم برای بازسازی حرکت واقعی نمی تواند وجود داشته باشد.معماری در قیاس با سینما، هنری است مبتنی بر ایستایی و استواری حجم های مختلف که از ترکیب فضاهای پیوسته وناپیوسته به وجود می آید. درکلیترین تعریف معماری می توان آن را بهعنوان هنری که فضا را شکل می دهد، شناخت.در این مقاله موضوع «فضا» در معماری و سینما با عناوین حرکت و فضا، زمان و فضا، روابط زمان و مکان در معماری روابط زمان و مکان در سینما و شباهت ها و تفاوت های بین ایندو مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته است. در تحقیق از مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته و نتایج حاصل در جداولی توضیح داده شده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، سینما ، فضا ، زمان ، مکان