نگرش ها و اصول معماری پایدار

گرم شدن گویال (کره) زمین، نازک شدن لایه ازن و در بخش هایی سوراخ شدن آن بعلت استفاده از انواع آلاینده ها، افزایش روز افزونآلودگی محیط زیست و انقراض گونه های زیستی، تغییرات غیر قابل بازگشت محیط زیست بر اثر دخالت های بشر، ضرورت توجه به بومشناسی و مسائل زیست محیطی را برای آینده اجتناب ناپذیر می گرداند. تغییراتی که با توجه به معیار های اقلیمی و پایداری پدید میآیند و هر روز اهمیت بیشتری می یابند. سخن از پایداری در معماری را می توان پندار و طراحی، ساخت و سازه های آینده تعبیر کرد.آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ این سازه و منابع انرژی آن، بدین ترتیب این گونه به نظر می رسد کهمی توان پایداری را بر پایه الگویی تصور کرد که در آن موارد و منابع در دسترس بیش از هدر رفتن و یا نادیده گرفتن آنها با کارآییبیشتری به کار گرفته شود .این نگرش به طور کلی برای جلوگیری از تخریب طبیعت و حفاظت از محیط زیست و توجه به نسل هایآینده می باشد استفاده بهینه از انرژی و به کار گیری مصالح قابل بازیافت در ساخت بنا توجه به جنبه های بومی و فرهنگی محل ازمفاهیم اصلی کار برد اکو لوژی در طراحی معماری است.