تاثیر اصلاح کننده پلیمر sbs بر مقاومت ترک خوردگی مخلوط آسفالتی گرم

مخلوط های آسفالتی گرم به آن دسته از آسفالت هایی اطلاق می گردد، که در آنها قیر و مصالح سنگی گرماگرم مخلوط شوند و گرماگرمپخش و متراکم گردند. و از اواخر دهه ی 90 میلادی در روسازی جاده ها مورد استفاده بوده است. همچنین لایه های رواساس اصلاح شده دربرخی از مخلوط های آسفالتی جهت افزایش مقاومت ترکخوردگی این مخلوط ها مورد استفاده قرار گرفته است. این تحقیق نتایج یکبرنامه ی تست روسازی را برای ارزیابی مقاومت ترک خوردگی مخلوط های آسفالتی گرم با و بدون اصلاح پلیمری با استفاده از شبیه سازوسیله نقلیه ی سنگین مشخص نموده است.نتایج نشان دادند که بخش های روسازی دارای لایه ی بتن ریزی 5 سانتیمتری مخلوط اصلاحشده با SBS به وضوح، عملکرد بهتری را نسبت به لایه ی بتن ریزی 5 سانتیمتری مخلوط اصلاح نشده دارای نرخ ترک خوردگی دو تا دو نیم بار داشتند. بخش های روسازی دارای لایهی بتنریزی با استفاده از مخلوط اصلاح شده با SBS بر روی لایه ی بتن ریزی با استفاده از مخلوط اصلاح نشده عملاً از همان عملکرد دو لایهی بتنریزی مخلوط اصلاح شده با SBS به هنگام آزمایش در دمای محیط برخورداربوده و تنها از حدود 09 % ترک بالاتری به نسبت رروسازی های دارای دو لایه ی بتن ریزی متشکل از مخلوط اصلاح شده به هنگام آزمایش در دمای 50 درجه سانتیگراد برخوردار بود. بخش تست دارای دو لایه ی بتن ریزی متشکل از مخلوط اصلاح شده با SBS و آزمایش شده در دمای 65 سانتیگراد همچنان عملکرد بهتری را نسبت به بخش های آزمون دارای دو لایه ی بتن ریزی متشکل از مخلوط اصلاح نشده و آزمایش شده در دمای 50 سانتیگراد داشت. ترک مخلوط اصلاح نشده به علت ترکیب تراکم افزایی و برآمدگی رویه قابل مشاهده بود، در حالی که ترک مخلوط اصلاح شده با SBS عمدتاً به علت تراکم افزایی بود.

کلیدواژه ها:

مقاومت ترک خوردگی ، پلیمرSBS ، مخلوط آسفالتی گرم ، لایه رو اساس