شاخصه های مکان مقدس (مسجد)

یکی از موضوعات جوامع سنتی، تقابلی است که بین خود و مکان های ناشناخته و غیر مشخص اطراف آنمایلند، مکان از نظر انسان دینی یکنواخت و یکسان نیست، بلکه درجات و تحلیلات در مکان را می بیند. اگردنیا باید محل زندگانی باشد، پس باید بنیاد شود. هیچ عالمی در بی نظمی یکنواخت با مکان غیر مقدستکوین نمی یابد. هدف از این پژوهش بررسیسلسله مراتب تجلی و مسئله عبادت است که یکی از عمیق ترینقواعد رمزی متافیزیکی است و واجد جنبه ها و سطوح معنای سخاوتی است. پژواک خدا در همه جای هستیجلوه می کند که مسجد بیان مستقیم این مسأله است و مکان مقدس (مسجد) بیانگر مستقیم حضور خداونددر تمام بناست و اهمیت معنوی آن در مقامی نمادین در هنر و معماری توضیح میدهد هنر اسلامی همواره درپی این است تا فضایی را بیافریند که در آن سرشت موقت و گزاری اشیاء مادی تأکید شود و تهی بودن اشیاءمورد توجه قرار گیرد به این معنا که فضای خالی اثر محدود کننده فضای کیهانی بر انسان را حذف می کند،چون هروقت هرجا حجاب جسم برداشته شود، نور الهی به درون تابیده می شود، پس به هر طرف روکنی بهسوی خدا رو آورده اید که مسجد به واسطه تهی بودن حس حضور الهی را القا می کند لذا تهی بودن در هنرمترادف تجلی و امر قدسی است که در این پژوهش به موضوعات مرتبط زنجیر وار در بناهای مقدس مانندمسجد و همچنین معیارهای زیبایی شناسی و مبانی نظری وجودی که مفاهیم و ارزش و کاربردهای هندسیعرفانی در معماری و بررسی کالبد بنا که بیان مستقیم عرفان اسلامی در معماری است.

کلیدواژه ها:

مکان مقدس ، مسجد ، عرفان معماری ، هنر معنوی