بررسی مراکز درمانی با رویکرد روانشناسی کودکان

محیط معماری به عنوان بستر فعالیت های انسان تأثیرات عمیقی را بر سلامت روان او می گذارد. یکی از محیط هایمعماری که پر استرس می باشد بیمارستان است استرس موجود در بیمارستان با اثرات منفی که در پی دارد بهبودی بیمارانرا به تأخیر می اندازد یکی از گروه هایی از بیماران که در این مورد آسیب پذیرترند کودکانند. استرس در انسان به عنوان یکیاز شاخصه های سلامت روان می تواند با طراحی درست این بستر کاهش یابد هدف از این تحقیق شناخت عوامل استرس زادر بیمارستان کودکان، نقش طراحی داخلی و عوامل محیطی در کاهش استرس و تسریع بهبودی کودکان بیمار است طراحیبه دور از مبانی علمی روانشناختی در محیط های درمانی کودکان، می تواند بر سلامتی و روان کودک تأثیر منفی بگذارد.طراحی برای چنین فضاهایی در حقیقت بایستی ترکیبی از نیازمندی های تکنولوژیکی و کیفیت محیطی باشد که همگی ازنیازهای کودکان سرچشمه می گیرد با در نظر گرفتن نیازهای روحی و جسمی کودکان و ادغام آنها با راهکارهای معماری،می توان راهکارها و الگوهایی برای طراحی های بعدی در جهت رفع معضلات موجود در محیط های درمانی کودکان، ارائه داد وسبب ایجاد محیطی مطلوب تر در دوران حضور در بیمارستان گشت بر اساس این رویکرد، در پژوهش حاضر از ابزار جمعآوری اطلاعات (مطالعات کتابخانه ای، اسناد و مدارک مرتبط) استفاده شده است و شاخصه ها و اصول مرتبط با موضوع، موردبررسی و تحلیل قرار گرفت یکی از مهمترین فاکتورهای یک محیط شفابخش خصوصا در مراکر درمانی برای کودکان،شباهت محیط درمان به خانه می باشد تا تصور حضور در فضاهای بیمارستانی در ذهن بیمار شکسته شود. با در نظر گرفتنعوامل محیطی مرتبط با عوامل بوجود آورنده ی استرس در کودکان بستری شده در بیمارستان و ارائه ی راه حل معماری درهنگام طراحی مراکز درمانی می توان نتایج درمانی مثبتی را از جمله کاهش استرس، افزایش سطح کیفیت زندگی وتسریعبهبودی، بهبود امنیت بیماران، کیفیت مراقبت، بهبود کیفیت سطح درمان و کاهش هزینه ها حاصل نمود.

کلیدواژه ها:

کودک ، استرس ، مطالعات روانشناسی ، بیمارستان ، طراحی داخلی ، درمان