سیستم های جنبشی در معماری: رویکردی نوین برای سیستم های کنترل محیطی و ساختمان های حساس به زمینه

معماری جنبشی یک مفهوم طراحی در معماری معاصر است، که تغییر شکل فیزیکی یک ساختمان را با هدف باز تعریف استفاده های سنتی از تحرک از طریق نوآوری های تکنولوژیکی را بررسی می کند. بهره برداری از روباتیک، مکانیک و الکترونیک برای این رویکرد نوین ضروری است. معماران با استفاده از این تکنولوژی های جدید، بیش از این وابسته به ایده های سنتی از تعادل ساختاری نیستند؛ هم اکنون دیوار قابل حرکت است، سقف قابل تا شدن است و کل ساختمان قابل تغییر است. این مقاله در حال بحث درباره این گرایش نوین است و برخی پرسش ها را درباره اینکه این امر تا چه حدی می تواند راه حل های واقعی را به مشکلات معماری معرفی کند، تا چه گستره ای این راه حل ها می توانند حامی سیستم های کنترل محیطی باشند، و آن ها چگونه می توانند به توسعه تعامل دوجانبه بین ساختمان و زمینه کمک کنند، جواب می دهد.

کلیدواژه ها:

معماری جنبشی ، طراحی محیطی ، نوآوری ، تکنولوژی ، حرکت