بررس و تحلیل آماری رابطه بافت تاریخی و توسعه گردشگری (نمونه موردی: گذر تاریخی نصیرنظام شیراز)

در بافت تاریخی هرشهر بناهای تاریخی مهمی وجود دارد که هسته اولیه هر شهر را تشکیل می دهد و نسبت به سایر بناها از قدمت و ارزش بیشتری برخوردار است . با احداث ساختمان های جدیدی که در هر شهر ایجاد میشود، به بافت تاریخی توجه کمتری میشود در حالی که عناصر ارزشمند آن می تواند نقش بسیار مهمی در توسعه گردشگری شهر داشته باشد. بافت تاریخی شیراز یکی از غنی ترین مجموعه های شهری است که برخی قدمت آن را به قبل از اسلام و برخی به دوره اسلامی ( سال 74 ه.ق) نسبت میدهند. در این بافت، بناهای بسیارارزشمند و مهمی چون مسجد عتیق و حرم مطهر شاهچراغ (ع) وجود دارد که امروزه نیز به مانند قدیم مورد توجه گردشگران فراوانی قرار می گیرد. با توجه به اهمیت شهر شیراز و حضور حکام در این شهر و همچنین انتخاب آن از طرف کریمخان زند به عنوان پایتخت ایران، در طی زمان بناهای دیگری در این بافت ایجاد شد که امروزه در کنار دیگر عناصر مهم تاریخی قرار گرفته و کمتر از آنها نام برده میشود و به نوعی ناشناخته مانده اند که می توان با معرفی و برجسته نمودن آنها در توسعه گردشگری شهری استفاده کرد. زمانی که معماری از دیدگاه گردشگری مورد بررسی قرار می دهیم، می توان دو نقش اساسی برای معماری در گردشگری در نظر گرفت. این دو نقش عبارتند از: نقش معماری به عنوان یک لازمه و نقش آن به عنوان یک جاذبه در صنعت گردشگری .در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده ، رابطه ی معماری و توسعه ی صنعت گردشگری با استفاده از پرسشنامه و در نرم افزار آماری spss مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که معماری در توسعه ی صنعت گردشگری از نقش ، جایگاه و اهمیت بسیاری زیادی برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، توسعه گردشگری ، شیراز ، گذر نصیرنظام ، معماری ، گردشگری