تاثیر روان شناسی محیطی در طراحی مجتمع های مسکونی پایدار با حس تعلق به مکان

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 560

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IACUT04_011

تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398

چکیده مقاله:

مسکن به عنوان یکی از نیازهای ضروری محیط زیست انسان، از جمله مسایلی است که بشر از دوران های دور با آن دست به گریبان بوده و همواره در تلاش برای دگرگونی آن و ایجاد سرپناهی با کیفیت و مناسب برای زیست در آن بوده است. لیکن از بعد زیستی، مسکن فقط یک سرپناه صرفا فیزیکی نیست. بلکه بازگو کننده ی شرایط مکانی، جغرافیایی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و زیبایی شناسی حاکم بر جامعه در دوره ی مربوط به خود است. رشد شتابان شهرها، افزایش جمعیت شهری و در پی آن ساخت و ساز مسکن در قالب مجتمع های مسکونی و رشد نامناسب و ناهمساز کالبدی، به علاوه نگاه کمی گرایانه به عناصر کالبدی، پیامدهایی نظیر از دست رفتن مکان، بیگانگی انسان با مکان و در نهایت کاهش حس تعلق به مکان را در پی داشته است. لذا با توجه به اینکه محیط، یکی از عوامل موثر در ایجاد حس مکان و احساس تعلق کاربران است؛ ضرورت انجام مطالعات گسترده در باب شناسایی عناصر کالبدی حس مکان در ابعاد کمی و کیفی جامعه احساس می شود. از دیدگاه روانشناسی محیطی انسان ها به تجربه حسی، عاطفی و معنوی خاص نسبت به محیط زندگی نیاز دارند. این نیازها از طریق تعامل صمیمی و نوعی هم ذات پنداری با مکانی که در آن سکونت دارد قابل تحقق است. گسترش دانش روانشناسی محیط و ارتباط آن با طراحی کالبدی در چند ده اخیر توجه هر چه بیشتر به این علم را از طرف طراحان الزام می دارد. روش تحقیق بصورت توصیفی - تحلیلی با توجه به مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است. هدف از ارایه پژوهش حاضر بررسی تاثیر روانشناسی محیطی در طراحی مجتمع های مسکونی پایدار با نگاهی ویژه به حس تعلق به مکان می باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

احمد میرزامحمدی

دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی اسکو، اسکو ایران

سید مهدی الماسی

استاد یار، دانشکده هنر و معماری، موسسه آموزش عالی اسوه معاصر، تبریز ایران