بررسی و واکاوی اصول معماری ایرانی و مفاهیم پایدار آن در ادوار مختلف

امروزه معماری معاصر دچار تحول در مفهوم ها، معناها و غلبه کمیت بر کیفیت در دوره های مختلف و توسعه فیزیکی لجام گسیخته شهرنشینی و نهایتا موجب گسست از جریان پیوسته معماری سنتی گردیده است. بنابراین در این میان می توان با بهره گیری از مفاهیم مشترک معماری ایران ایده ها را در جهت طراحی پایدار استخراج نمود. در واقع این نوشته تکاپویی در شناخت مفاهیم مشترک معماری ایران در ادوار مختلف و استخراج مولفه های طراحی از آن می باشد. از این رو ضروری به نظر می رسد تا با تحلیل علوم و معرفت اسلامی و همچنین نظریه های حاکم بر دوره های مختلف اسلامی، معماری شکل گرفته و سبک شهرسازی به وجود آمده در آن دوران را مورد بررسی قرار دهید. اهمیت معماری ایرانی زمانی آشکار می شود که بدانیم در ساخته های این دوره به کاربرد معنوی بناها که از مهم ترین ویژگی های آن است توجه شده است. روش پژوهش به صورت توصیفی تحلیلی است. در بخش های آغازین پژوهش حاضر سیر تحولات معماری ایران در ادوار مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. و در ادامه به ارایه ایده ها و شاخص های مفهومی معماری ایران پرداخته می شود. دستاورد این پژوهش ارایه کانسپتهایی در جهت پیوند معماری ایران با معماری ادوار مختلف آن می باشد که علاوه بر این، مفاهیمی نظیر نور و حرکت، نقاط عطف، وحدت بیرون و درون، گونه گونی و یکنواختی، پیچیدگی و سادگی، مسیرها و مکان ها و کل و جز نمونه ای از این ایده ها می باشند که مورد پیمایش قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

مفاهیم ، معماری ایرانی ، پایداری ، سنت ، مدرنیته