بررسی محدوده آسایش حرارتی در شرایط آب و هوای گرم و مرطوب

خصوصیات و شرایط اقلیمی شهرها، از مهم ترین عواملی ست که در ساخت بناهای شهری، مورد توجه کارشناسان شهرسازی قرار دارد. بنحوی که بررسی چگونگی تاثیر آسایش حرارتی داخل و خارج بنا و شناخت عناصر طبیعی و بازخوردهای اقلیمی در معماری مسکن های انسانی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده. هدف پژوهش حاضر بررسی محدوده حرارتی در شرایط آب و هوای گرم و مرطوب می باشد. که به روش توصیفی–تحلیلی، پنج عامل محیطی یا اقلیمی دما، بارش، باد، تابش و رطوبت که، در تعیین محدوده آسایش حرارتی تاثیرگذارند، در شهر آبادان واقع در استان خوزستان مورد مطالعه قرار گرفته است. براساس نتایج حاصل از روش های زیست اقلیمی از جمله الگی، پن واردن، ماهانی و گیونی در طول 6 ماه از سال شرایط زیست اقلیمی گرم و مرطوبی بر شهرستان آبادان حاکم است، به این ترتیب مشکل اصلی در ساماندهی محدوده آسایش حرارتی در فضاهای داخلی-خارجی سکونت گاه های آبادان، مقابله با گرما و ایجاد شرایطی است که بتواند از پتانسیل های اقلیمی محیط در جهت سرمایش مساکن استفاده شود. درنتیجه نمونه ای از بناهای سنتی و جدید در رابطه با میزان انطباق هر کدام با شرایط اقلیمی مورد بررسی قرار گرفتند، با مقایسه آنها مشخص شد مساکن سنتی در ارتباط با بهره گیری از تابش آفتاب، پلان و جهت استقرار بازشوها سازگاری کاملی با شرایط اقلیمی آبادان دارند، اما مساکن جدید با توجه به افزایش سطوح شیشه ای، پلان نامنظم و مصالح بکار رفته از شرایط اقلیمی آبادان تبعیت نمی کنند. براساس روش های بیوکلیمای ساختمانی مشخص شد که ساختمان در آبادان باید در امتداد محور شرقی- غربی قرار گیرد بطوریکه نما رو به جنوب باشد. براساس نتایج بدست آمده روش های طراحی اقلیمی مشخص گردید که جهت استقرار بهینه محدوه آسایش حرارتی ساختمان، جنوب می باشد و در مراحل بعدی جنوب غرب و جنوب شرق می باشد

کلیدواژه ها:

اقلیم ، آسایش حرارتی ، معماری ، طراحی و شهرسازی ، شرایط آب و هوایی ، گرم و مرطوب