مناسب سازی محیط های شهری برای افراددارای معلولیت

تامین شرایط انسانی، از مهم ترین عوامل جذب افراد کم توان و ناتوان به خصوص معلولین در جامعه به شمار می رود و ایجاد اتحاد و همبستگی با آن ها را امکان پذیرمی سازد. مضمون شعار اصلی سال 1981- که سال جهانی معلولین نام نهاده شد - همدیگر را درک کنیم با یکدیگر زندگی کنیم است. چنانچه این شعار به صورت همه جانبه تحقق پیدا کند و از مقام حرف به عمل آید، زمینه حضور فعال و بیش ازپیش معلولین را در جامعه فراهم می آورد.در این پژوهش هدف اصلی تجزیه تحلیل تاثیرمناسب سازی شهری بر روحیات و تحمل پذیری نابینایان و رفتارشان در محیط شهری می باشد. درنهایت با تاکید بر نتایج به دست آمده الگوهای مناسب جهت سازگار نمودن فضاهای شهری با نیازهای نابینایان و تطبیق آن ها با رفتار و روحیه ی افراد معلول ارایه شده است.این الگوهانابینا را قادرمی سازد تا بدون احساس ضعف و تنش وبه صورت مستقل در فضاهای شهری تفرج کند

کلیدواژه ها:

نابینایان ، مناسب سازی شهری ، روان نژندی ، حقوق بشر ، تحمل پذیری