معماری جا مانده در تاریخ (نقدی بر نماهای بی هویت : نمونه موردی شهر قم)

بحران نماهای شهری در کشور ما بویژه در شهرهای جدید، از مسایل ریشه ای و قابل تامل است . فرهنگ به عنوان یک عامل مهم در به وجود آمدن هویت فرد یا جامعه است. هویت باعث می شود که یک جامعه از جامعه ی دیگر متمایز شود و این ویژگی در هنر هم به صورت نمادین منعکس می شود. امروزه موضوع هویت در معماری و شهرسازی از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا هنر معماری همیشه یکی از مهم ترین نشانه های هویت و انعکاس دهنده فرهنگ و اداب و روسوم یک جامعه به حساب می اید. در بین بخش ها وفضاهای معماری نمای ساختمان به عنوان خارجی ترین بخش عمده ساختمان که به ظهور همگان می رسد به نوعی می تواند هویت ساختمان و فضای شهری را تعریف کند. نما را میتوان صورت بنا و نقطه تلاقی ذهن و عین طراح دانست که بیشترین ارتباط را با فضای بیرون و ناظر دارد، این نشان می دهد که نمای ساختمان از اهمیت ویژه ای برخوردار است اما متاسفانه چیزی که امروزه می بینیم فقط اهمیت مصالح و نوع متریال هایی است که به تدریج نو به نو می شوند و وسوسه برانگیز که بر حسب نوع سلیقه کارفرما یا طرح بدون توجه به عوامل اقلیمی، فرهنگی، اجتماعی و ... انتخاب می شوند و اغلب، به صورت منفرد و برای عرض اندام مالکین ساخته می شود بی توجه به آنکه شهر مخدوش انسان را نیز مخدوش می کند. انجام این تحقیق منجر به آسیب شناسی نماهای شهر قم و یافتن انواع معضلات طراحی نما و دسته بندی این یافته ها می باشد. طبقه بندی عوامل موثر در آشفتگی و بی هویتی در نما و به سامان کردن نا به سامانی فعلی در زمینه ی نمای شهری هدف اصلی این پژوهش استاین مقاله با رویکرد توصیفی_تحلیلی می باشد و روش تحقیق، تحلیل محتوایی و کالبدی با ابزار گرد آوری اطلاعات (کتابخانه ای،اسنادی )صورت گرفته است در این مقاله به بررسی اهمیت نما و نقش ان در هویت بخشی به فضای شهری پرداخته و در آخر راهکارهایی برای بهبود ان ارایه می شود.

کلیدواژه ها:

هویت ، نمای شهری ، سیمای شهر ، فرهنگ