تاثیر طبیعت در افزایش حس تعلق نوجوانان به محیط های فرهنگی- تفریحی

حس مکان ارتباط انسان و مکان است و تعلق خاطر انسان به مکان است که این حس را مثبت یا منفی می سازد. این حس، باعث دادن شخصیت یا هویت به مکان می شود، زیرا مکان به خودی خود فاقد این هویت است. جوانان و نوجوانان بخش عظیمی از جمعیت هر کشور، خصوصا جامعه ما را تشکیل می دهند. نیازها و خواسته های اجتماعی و فرهنگی شان، همچنین ویژگی های روحی و روانی آن ها باید در قالب فضایی متناسب با نیازهای آن ها طراحی شود. در این مقاله به بررسی حس مکان و تاثیر طبیعت، در میزان گرایش و جذب نوجوانان به مکان هایی که برای هدفمند کردن و سالم سازی اوقات فراغت آن ها ساخته می شوند، از طریق مطالعه و تحلیل اطلاعاتی که به دست آمده است، پرداخته می شود. به نظر می رسد ایجاد چنین فضایی با استقبال نوجوانان و موفقیت در دعوت به آن ها به مکان های اجتماعی روبرو می شود. هدف از طرح این مساله بررسی تاثیر طبیعت در افزایش حس تعلق نوجوانان به مراکز فرهنگی –تفریحی می باشد که علاوه بر ارتباط تنگاتنگ با طبیعت، فضای مناسبی جهت تعاملات فرهنگی گردد؛ هچنین حساسیت به گروه سنی نوجوانان، کثرت آن ها و نداشتن فضای مطلوب اختصاصی، ضرورت ایجاد چنین پژوهش هایی را آشکار می سازد. روش تحقیق در این پژوهش، کاربردی و این تحقیق از نوع تحقیق های کیفی می باشد. از لحاظ چگونگی بدست آوردن داده های مورد نیاز، این تحقیق از نوع توصیفی تحلیلی است که با هدف تعامل فرد با طبیعت، مدنظر قرار گرفته است. با مطالعات انجام شده و پس از بررسی روابط انسان و محیط طبیعی، می توان به بررسی راهکارهای طبیعت گرایی در محیط، پرداخت تا از طریق آن زمینه های آسایش و آرامش به کاربران بازگردد.

کلیدواژه ها:

حس تعلق ، تعامل با محیط ، نوجوانان ، طبیعت