طراحی هندسی پاویون پوسته ای بهینه با رویکرد بیونیک

پوسته ها، سطحی سازه ای هستند که با فرم خود قابلیت پاسخگویی به نیروهای وارده را دارند و به طور هم زمان می توانند فضای معماری را در سه بعد نیز شکل دهند. طراحی یک پوسته سازه ای در قالب پاویون، ضرورت های هندسی را برای عملکرد بهینه می طلبد که طبیعت به عنوان منبع الهامی غنی و مورد اعتماد می تواند، شناخته شود. در مسیر طراحی به روش بیونیک، فرآیندی سلسله مراتبی و علمی به کار گرفته شده تا الگویی مناسب از طبیعت برای استخراج ایده ها و ارایه ی راهکارهایی عملکردی به معماری برداشت گردد. ترفند های ارزشمند استخراج شده از الگوی زیستی، شامل سه اصل در رابطه با طراحی هندسی سطوح بوده که اعمال آن ها موجب بهینه سازی عملکرد سازه می شود. این اصول مجددا در فضای فنی و مقیاس معماری بازبینی و کارایی صحیح سازه ای آن آنالیز شده و الزامات و جزییات مربوط به این پروژه، در آن اعمال گشته است. نهایتا دانش فنی به همراه اصول زیستی، پوسته ای را شکل دادند که هندسه ی کلی و جزیی آن نتیجه ی روند پروژه بود؛ ولی برای طراحی بهینه، ابعاد صحیح اشکال نیز الزامی است. به منظور بهینه سازی سازه، ابعاد و تناسبات پوسته توسط ابزار های محاسباتی، تحلیل و در هندسه ی طرح اعمال شد. نتیجه ی این روند پژوهشی، طراحی پاویون پوسته ای بود که با بهینه سازی هندسه ی خود توانست دهانه ای بزرگ را با ضخامتی کم و عملکرد سازه ای مناسب پوشش دهد.

کلیدواژه ها:

پاویون ، پوسته سازه ای ، روش بیونیک ، بهینه سازی ، هندسه.