خلاقیت کودک در فضاهای آموزشی

آموزش زیربنای ساخت جامعه سالم و فرهنگ آن می باشد و آنچه امروزه آن را بیش از هر زمانی به صورت پدیده ای پیچیده درمی آورد، تعدد عوامل سازنده آن و روابط نامحدود میان آنها و در عین حال کلیت آنهاست. برای پرورش خلاقیت، ضرورت به کارگیری شیوه های درست تربیتی ضروری است و اگر اهمیت این موضوع نادیده گرفته شود می توان با صراحت بیان داشت با افزایش سن کودک، خلاقیت نیز در او سرکوب می شود. آنچه در خصوص خلاقیت و عوامل موثر بر آن در دهه های گذشته مورد بررسی قرار گرفت، تاثیر عوامل محیطی را بر خلاقیت به عنوان مهم ترین عامل می نمایاند. از طرفی، امروزه مطالعات در خصوص ویژگی های موثر بر خلاقیت کودک نشان می دهد محیط کالبدی نقش برجسته ای در شکوفایی خلاقیت کودکان ایفا کرده و با داشتن برخی خصوصیات، روند رشد خلاقیت را در کودک تسهیل می کند ، محیط های ساخته شده نه فقط با جنبه های کالبدی بلکه از طریق سازمان روان شناختی خود بر شکوفایی خلاقیت کودک اثر می گذارند. این محیط ها اگر به درستی و با توجه به خصوصیات جسمانی و روانی کودک طراحی شوند، با داشتن ویژگی هایی چون پیچیدگی، تحریک کنندگی و انعطاف پذیری بر شکوفایی خلاقیت کودکان اثر مثبت می گذارند. همچنین محیط هایی که موجب سیالی فکر و آزادی در اکتشاف و روابط اجتماعی بیشتر در کودکان می شوند و آنها را به بازی در محیط دعوت می کنند، بر روند رشد خلاقیت تاثیر بیشتری خواهند داشت. همچنین باید عنوان کرد، اگر تاثیر مثبت بیشتری بر محیط های ساخته شده در ارتباط با طبیعت باشند و چشم انداز مطلوبی به طبیعت داشته باشند، قطعا خلاقیت کودک خواهند گذاشت

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، کودک ، فضاهای آموزشی