تعیین الگوی بهینه واحد تلفیقی زراعت - گاوداری

اهمیت و نقش بخش کشاورزی از جهت افزایش تولید محصولات کشاورزی و درآمد کشاورزان در ایران، همواره مورد توجه سیاستگذاران و برنامه ریزان بوده و تعیین الگوی بهینه بهره برداری های کشاورزی از اهمیت ویژه ای برخوردار است . با تعیین این الگو می توان حداکثر در آمد حاصل از مصرف میزان معینی از نهاده ها و یا حداقل هزینه ایجاد ترکیب از محصولات را تعیین کرد . در این مطالعه تعیین الگوی بهینه مجتمع شیر و گوشت - فرزیس در شهرستان شیراز و مق ایسه آن با الگوی فعلی واحد با استفاده از مدلهای برنامه ریزی خطی و روش مدلسازی ایجاد گزینه ) MGA ) 3 مورد توجه قرار گرفته است . فعالیت های این واحد را می توان به دو قسمت زراعی و دامی تقسیم کرد . در بخش زراعت محصولات گندم آبی، ذرت، کلزا و یونجه کشت می شود . در بخش دامداری، گاو شیری، گوساله های نر، ماده و تلیسه نگهداری می شود . آمار و اطلاعات مورد نیاز این مطالعه با کمک پرسشنامه و مصاحبه حضوری با مدیر واحد برای سال زراعی 1382-83 حاصل شد . نتایج حاصل از مدل برنامه ریزی خطی نشان داد که سطح زیر کشت گندم و کلزا در الگوی کشت فعلی و بهینه برابر بوده و سطح زیر کشت ذرت در برنامه بهینه %16/6 افزایش یافته و در برنامه بهینه یونجه از الگوی کشت حذف شده است . بطوریکه در الگوی بهینه، بازده برنامه ای نسبت به الگوی فعلی %4/7 افزایش یافته است . بر مبنای دو الگوی به نسبت بهینه بدست آمده از روش MGA ، می توان گفت در گزینه ) MGA1 ) 1 ، با ثابت ماندن سطح زیر کشت گندم، کاهش سطح زیر کشت ذرت و کلزا و کاهش تعداد رئوس گاوها، محصول یونجه به میزان 14 هکتار وارد برنامه شده است . این در حالی است که در گزینه ) MGA2 ) 2 ، تعداد رئوس گاوها افزایش، سطح زیر کشت گندم و ذرت کاهش یافته و سطح زیر کشت یونجه و کلزا ثابت مانده است . بررسی قیمت سایه ای منابع نیز نشان داد که زمین ، عامل اصلی محدودکننده افزایش تولید و درنتیجه درآمد است . لذا توصیه می شود مدیر واحد با بکارگیری الگوی بهینه، نسبت به بهره برداری بهینه از منابع و افزایش درآمد واحد اقدام نماید

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه ، برنامه ریزی خطی ، روش MGA ، واحد تلفیقی زراعت - گاوداری