فقر، تخریب جنگل و مهاجرت در زاگرس لُرنشین ( مطالعه موردی شولآباد لرستان )

درکشورهای درحال توسعه، در حال حاضر گروه های انسانی به صورت جوامع عقب مانده از توسعه و در حال جدال با فقر مادی و منابع طبیعی زندگی می کنند . منطقه زاگرس لُرنشین در جنوب غربی ایران دارای عشایر بختیاری با شرایط فوق است . از جمله این زیستبومها، منطقه شولآباد لرستان میب اشد؛ که با وجود مساحت قابل توجه پوشش جنگلی، مردم فقیری دارد . فقر، مهاجرت و تخریب محیط زیست ( جنگل ) با یگدیگر ارتباط مستقیم دارند . از این رو برای یافتن تقدم و تأخر هر یک از عناصر سه گانه فوق و تأثیر آنها ر وی هم، سه عرف کمرگپ، درهدنگ و حیه از منطقه شول آباد انتخاب و پژوهش حاضر اجرا گردید . بدین منظور ابتدا با آماربرداری تصادفی سیستماتیک و ارزیابی شاخص پایداری تنوع ز یستی تفاوت وضع یت جنگل بین سه عرف تعیین شد . در ادامه با محاسبه نرخ مهاجرت و نرخ رشد در طی 30 سال گذشته میزان مهاجرت و علل آن با انجام مصاحبه با مردم بومی و سرشماریهای جمعیتی موجود محاسبه گردید . میزان هزینهها و درآمدهای هر خانوار از منابع مختلف از جمله دامداری، کشاورزی، سوخت و ... محاسبه و موازنه درآمد - هزینه صورت گرفت . از نتایج آنها میزان فقر مطلق و فقر نسبی برای هر فرد محاسبه شد . نتایج ارزیابی شاخص تنوع ز یستی نشان داد که در کمرگپ جنگل، دارای پایداری به مراتب بیشتری است . نتایج بررسی وضعیت فقر نشان داد که در عرف حیه، مردم فقیرتر بوده و شرایط مناسبتر زمین های آن در سالهای گذشته موجب پذیرش جمعیت بیشتر ی شده است . ابتدا افزایش روند جمعیت موجب افزایش روند فقر گردید که پس از آن تخریب جنگل های منطقه را به دنبال داشته است و فقر عشایر بومی را مجبور به مهاجرت کرده است . این شرایط در دره دنگ در حال نمایان شدن است، ولی در کمرگپ به علت اجرای جنگلداری سنتی، هنوز می توان از وقوع این تخریب و مهاجرت جلوگیری کرد . در پایان حفظ مردم و جنگلداری سنتی آنها و سپس در کنار آن اجرای جنگلداری مشارکتی برای حفظ و احیاء جنگلهای منطقه شولآباد توصیه میشود .

کلیدواژه ها:

فقر ، تخریب جنگل ، مهاجرت ، درآمد - هزینه ، شولآباد ، لرستان