سیستم های ارتباطی تحقیق - ترویج و کشاورز در ایران

ترویج کشاورزی در ایران از سال 1327 و تحقیقات کشاورزی از سال 1309 فعالیت خود را آغاز کردند . در مورد رابطه بین این دو سازمان قبل از انقلاب شهباندی (1358) می گوید که ارتباط بین این دو ارگان بسیار ضعیف بوده و هر دو به صورت جداگانه فعالیت می کردند . پس از انقلاب اسلامی در سالهای اولیه نیز این روند ادامه داشت و اگر چنانچه ارتباطی در این زمینه بوجود می آمد، ارتباطی خودجوش و برخاسته از خواست و تمایل و انگیزه درونی محققان و کارکنان بود . اولین بار در سال 1365 شورای عالی تحقیقات کشاورزی با تصویب اجرای طرحهای مشترک تحقیقی - ترویجی برای برقراری ارتباط مؤثر در این زمینه قدم برداشت و در این راستا تلاش شد تا روسای ترویج استانهای کشوری به عضویت شوراهای تحقیقات کشاورزی استان درآیند . لازم به ذکر است که این شورا از سال 1372 با نام شورای تات به کار خود ادامه داد و بدین ترتیب در سال 1372 سازمان تات بدنبال تشکیل معاونت تحقیقات، آموزش و ترویج ( تات ) که در سال 1370 تشکیل شده بود، شروع به کار نمود . بدلیل کافی نبودن اینگونه اقدامات و در راستای هرچه باروتر کردن رابطه ایندو سازمان و در نهایت خدمت به کشاورزان اقدامات دیگری انجام شد که مهمترین آنها عبارتند از : تشکیل شورای عالی تات در سطح سازمان و تشکیل کمیته های هماهنگی برنامه های تحقیقی - آموزشی و ترویجی استانهای همجوار، تصویب طرحهای تحقیقی - تطبیقی، روزهای مز عه؛ هفته انتقال یافته های تحقیقی؛ مشارکت کارشناسان ترویج در تحقیقات کاربردی؛ برگزاری کارگاههای آموزشی مشترک و داشتن برنامه های انتشاراتی مشترک . در این تحقیق پس از بررسی نظری موضوع پیشنهادهایی نیز ارائه شده است