مدلسازی و بهینه سازی پارامترهای عملیات توموگرافی مقاومت ویژه الکتریکی دو بعدی با هدف شناسایی کانال مدفون

توموگرافی مقاومت ویژه الکتریکی یک روش ژئوفیزیکی پرکاربرد در مطالعات مهندسی، اکتشافی و زیست محیطی است که قادر به تولید مدلهای دو و سه بعدی از توزیع مقاومت ویژه الکتریکی محیط زیرسطحی است. متداول ترین آرایه های ژئوالکتریکی در توموگرافی دوبعدی، و نر آلفا، و نر- شلومبرژه و دوقطبی دوقطبی هستند. هرکدام از این آرایه ها دارای نقاط ضعف و قوتی هستند که بسته به شرایط زمین شناسی، هدف و دقت کار مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از این مقاله انتخاب مناسب ترین آرایه ژئوالکتریکی در شناسایی یک کانال مدفون و سپس بهینه سازی پارامترهای عملیات داده برداریبا هدف افزایش تفکیک پذیری قائم و جانبی است. بدین ترتیب، مدلسازی پیشرو و معکوس داده های سینتتیک به کمک برنامه های RES2DMOD و RES2DINV انجام شد. نتایج نشان می دهند که آرایه دوقطبی - دوقطبی از پوشش داده، حساسیت و تفکیک پذیری بهتری نسبت به آرایه های ونر آلفا و و نر- شلومبرژه برخوردار است. تفکیک پذیری افقی و قائم این آرایه به ترتیب تابع، فاصله الکترودی و طول دوقطبی هستند. به طوری که برای تهیه یک مقطع مناسب از کانال، باید فاصله الکترودی کوچکتر و مساوی نصف عرضی کانال، و طول دوقطبی کوچکتر و مساوی ۱/۷۸ برابر قعر کانال باشد.بدیهی است که کوچکتر بودن فاصله الکترودی و طول دوقطبی باعث بالا رفتن حجم داده و تفکیک پذیری بهتر مقطع میشود.

کلیدواژه ها:

توموگرافی الکتریکی ، مدلسازی دوقطبی ، دو قطبی ، بهینه سازی