تحلیل نگرش کشاورزان در زمینه تلفیق دانش بومی با کشاورزی پایدار در شهرستان آبادان

تجربه نشان میدهد که دانش بومی نه تنها با دانش رسمی تعارض و تناقضی ندارد بلکه میتواند مکمل آن باشد. از ویژگیهای متفاوت دانش بومی میتوان به قابل دسترس، کارآمد و ارزان بودن دانش بومی و دیدگاه کلنگر و شیوه انتقال شفاهی آن اشاره نمود. در زمینه کشاورزی سنتی و پایدار نیز تا اندازه ای این شباهتها و تفاوتها وجود دارد. در این مقاله سعی شده است تا نگرش کشاورزان در مورد تلفیق دانش بومی کشاورزی با روشهای کشاورزی پایدار مورد بررسی قرار گیرد. از این رو برای رسیدن به پاسخ این مسئله، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بهره گیری از ابزار پرسشنامه، داده های مورد نیاز از سرپرستهای خانوار جامعه کشاورز روستای طره بخاخ پردیس در شهرستان آبادان جمع آوری گردیده است. سپس داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته است. یافته های به دست آمده نشان میدهد که کشاورزان منطقه همچنان تمایل به بهره برداری به شکل سنتی از اراضی کشاورزی خود داشته و بر این عقیده هستند که در صورت آموزش و آگاهی از اصول، فنون و منافع کشاورزی پایدار، تمایل به تلفیق این نوع کشاورزی با کشاورزی رایج خود را دارند.

کلیدواژه ها:

کشاورزی رایج ، کشاورزی پایدار ، دانش بومی ، آبادان.