بررسی تغییرات سیمای سرزمین با استفاده از سنجش از دور و متریک های سیمای سرزمین (مطالعه موردی: شهر نجف آباد)

سیمای سرزمین چیدمانی است که در آن ترکیبی از اکوسیستم های محلی یا کاربری های سرزمین در فرم مشابهی تکرار می شوند. کمی کردن تغییرات الگوی سیمای سرزمین برای پایش اثرات توسعه شهری الزامی است. این مطالعه تغییرات الگوی سیمای سرزمین شهر نجف آباد بین سال های ۱۳۶۴ و ۱۳۸۹ را با تلفیق متریک های سیمای سرزمین و سنجش از دور مورد آنالیز قرار می دهد. نقشه های کاربری اپوشش اراضی با استفاده از تصاویر ماهواره ای لندست TM و روش طبقه بندی نظارت شده حداکثر احتمال تهیه شد. تغییرات الگوی سیمای سرزمین با محاسبه متریک های سیمای سرزمین در سطح کلاس و سیمای سرزمین با استفاده از نرم افزار FRAGSTATS بررسی شد. متریک های NP ،LSI ،PD ،NP و PLAND در سطح کلاس و متریک های NP، SHEI ،SHDI ،CONTAG و LPI در سطح سیمای سرزمین کمی شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که فرایند توسعه شهری منجر به ایجاد تغییرات زمانی-مکانی الگوی سیمای سرزمین در منطقه مورد مطالعه شده است. سطح اراضی کشاورزی در منطقه کاهش پیدا کرده است و قطعه قطعه شد گی در این اراضی رخ داده است و سطح اراضی شهری افزایش پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

متریک های سیمای سرزمین ، توسعه شهری ، کاربری اراضی ، نجف آباد