مقایسه کارایی چهار روش طبقه بندی تصاویر ماهواره ای برای تهیه نقشه گستره جنگلی زاگرس دراستان لرستان

روند رو به رشد جنگل زدایی به دلایل مختلف، داشتن اطلاعات بروز و کمی از جنگل ها را به منظور مدیریت بهتر و کارآمدتر نسبت به گذشته ضروری ساخته است. تصاویر ماهواره ای با توجه به فرمت رقومی مناسب، گستردگی منطقه تحت پوششی، دوره بازگشت زمانی کوتاه و همچنین قدرت تفکیک مکانی بالا به ما این امکان را داده اند که از طریق پردازش و تفسیر و طبقه بندی آنها بتوانیم اطلاعات دقیق و به روزی را از پوشش و کاربری اراضی به خصوص جنگل ها بدست آوریم. تا به امروز روش های مختلفی برای طبقه بندی تصاویر ماهواره ای بوجود آمده است که هر کدام دارای کاستی ها و برتری هایی نسبت به یکدیگر هستند. شناخت مزایا و معایب این روش ها می تواند به ما در انتخاب روش مناسب کمک شایانی کند. بدین منظور در این پژوهشی کارایی چهار روش طبقه بندی شامل حداکثر احتمالی، حداقل فاصله، متوازی السطوح و شبکه عصبی در تهیه نقشه گستره جنگلی زاگرس در استان لرستان با استفاده از تصاویر سنجنده OLI لندست 8 و با در نظر گرفتن صحت کلی، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از برتری روش شبکه عصبی با صحت کلی 88 ٪ بود. صحت کلی برای سایر روش هابرابر با 85/، 83 و 77 ٪ به ترتیب برای طبقه بندی کننده های حداکثر احتمالی، حداقل فاصله و متوازی السطوح بود.

کلیدواژه ها:

طبقه بندی تصاویر ماهواره ای ، جنگل های زاگرس ، پوشش و کاربری اراضی ، صحت کلی