طراحی مجتمع های مسکونی با تاکید بر معماری پایدار

مسکن یکی از اساسی ترین نیازهای زندگی انسان است و به عنوان کوچک ترین عنصر تشکیل دهنده سکونت گاه ها بوجود آورنده یکی از پدیده های اجتماعی به شمار می رود. مسکن برای انسان از چنان اهمیتی برخوردار است که می توان آن را مرکز دنیای فرد نام گذاری کرد بنابراین خانه باید بتواند در فضای و جلوه ی درونی خود توقع "مرکز دنیای فرد بودن" را برآورده سازد. آسایش در مسکن بیشترین تأثیر را در روحیه فرد دارد. لزوم توجه بهع مسکن و برنامه ریزی آن در راستای توسعه پایدار شهری در چهارچوب برنامه ریزی های ملی، منطقه ای و شهری، بیش از پیش احساس می شود تا بهره گیری از دانش و تکنیک های برنامه ریزی، مشکلات شهروندان را برطرف کرده و در نتیجه، محصولی آرام و سرسبز، همراه با امنیت و آسایش و رفاه برای انان فراهم شود. معماری سنتی ایران چه در بخش مسکونی و چه در بخش غیرمسکونی و تلفیق این دو در سطح وسیع تری به نام شهر، دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ضمن توجه به مسائل زیبا شناختی و حفظ محیط زیست اسخگوی نیازهای اقلیمی هر منطقه بوده است.