توسعه پایدار با نگرشی بر سازه قنات (نمونه موردی: قنات قصبه گناباد)

قنات سرمایه عظیم و گرانبهایی است، نهفته در دل زمین که طی نسل ها به وجود آمده است. درواقع صنعت قنات، از دیرینهترین صنایع و یکی از شاهکارهای مهندسی نیاکان ما بهعنوان قدیمیترین سازه آبی، از مهمترین منابع تامینکننده آب محسوب میشود که تاثیرات فرهنگی و اجتماعی فراوانی در حوزه بهرهدهی خود داشته است . آنچه مسلم است در طول زمانی بیش از دوهزارساله ، سرنوشت کشاورزی و آبیاری فلات ایران ازیکطرف و تشکیل جوامع و اجتماعات انسانی از طرف دیگر مدیون احداث قناتها بوده است. سازهای زیرزمینی که تکنی کها ی بسیار دقیق مهندسی و دقت بالا در حفر آن را میطلبد. استقرار قنات قصبه در شهرستان گناباد بهعنوان نمونه بارز این شاهکار انسانی ، به عنوان عمی قتر ین و مهندسی سازترین سازه آبی جهان مبین این مدعا م یباشد . به منظور بیان واقعی و مهم قنات ، مشارکت آن در توسعه پایدار و توسعه پایدار گردشگری، بهعنوان یک سازه زیرزمینی، این پدیده شناخته و بررسیشده، سپس ضمن بیان اهداف گردشگری و رابطه قنات و گردشگری پایدار و پایداری محیطی، به بیان اهمیت قنات در حال حاضر و آینده پرداختهشده و در آخر بنا بر بررسیهای انجامشده نتیجه بدینصورت است؛ که با توجه به کمبود آب در این نواحی، قنات، اهمیت به سزایی داشته بهنحویکه توسعه پایدار مرهون قناتهاست و در صورت تخصیص بودجه و تمهیدات - به شرطی که به ساختار حساس، آسیبپذیر و شکننده این سرمایه گرانقدر صدمه وارد نیاید- میتوان مجموعهها ی گردشگری را در جوار آن احداث کرد، گردشگری را در این مناطق رونق بخشید و با توجه و محافظت ، به شناسایی و حفظ منابع آبی برای آیندگان و حفظ این سرمایه گرانمایه یاری رساند همچنین با توجه به اینکه ساختمانهای زیرزمینی، همساز با اقلیم و در جهت کاهش مصرف انرژی میباشند در جهان رو به افزایش هستند، میتوان در ساخت آن از تکنیکهای حفر قنات و تکنولوژیهای جدید حفر، بهره جست.

کلیدواژه ها:

سازه قنات ، قنات قصبه گناباد ، معماری پایدار ، توسعه پایدار