ارزیابی سکونت گاههای غیررسمی در حاشیه کلان شهرها (نمونه موردی : اسکان غیر رسمی در غرب مشهد- قلعه وکیل آباد)

پدیده حاشیه نشینی پدیدهای شهری است که با توجه به رشد شهرنشینی بیرویه در جهان، ایران و بخصوص شهرهای بزرگ با وجود مهاجرتهای روستا شهری شکل گرفته و گسترش یافته است، حاشیه نشینی به عنوان برهم زننده تعادل فیزیکی شهرها، نشاندهنده توسعه ناموزون شهری و منطقهای است و دغدغه بسیاری از متخصصین شهری، جامعه شناسان، معماران و غیره است.این سکونتگاه های بی ضابطه و حاشیه ای عمدتا به دلیل ارتباط مستقیم با یکی از نیاز های پایه ای انسان ( مسکن) اهمیت مییایند. مقاله حاضر مهم ترین و عمده ترین علل پیدایش و گسترش اسکان غیر رسمی در ایران مورد بررسی قرار داده و به عنوان نمونه به حاشیه نشینی در شهر مشهد با روش تحلیلی-توصیفی و مشاهدات میدانی پرداخته است. جامعه آماری تحقیق را حاشیه نشینان جنوب غرب شهر مشهد( قلعه وکیل آباد) تشکیل میدهند. علت این انتخاب موقعیت منحصر به فرد آن از لحاظ دسترسی های شهری ودارا بودن ظرفیت بالقوه در بر عهده گرفتن عملکردهایی با محوریت توریسم میباشد و با هدف برون رفت این منطقه از وضعیت رکود و عدم توسعه یافتگی، جایگاه مهمی در پروژه های توسعه شهری دارد. با توجه به بررسیهای صورت گرفته عوامل اقتصادی نقش کلیدی را در ظهور و گسترش حاشیه نشینی بازی می کنند. لذا به منظور کنترل و در صورت امکان حذف این پدیده باید به ایجاد تعادل فضایی ( اقتصادی ، اجتماعی ، کالبدی ) در سطح مناطق دست یازید تا جمعیت برای بدست آوردن منابع اقتصادی و اجتماعی برتر ناچار به انتقال از نقطه ای به نقطه دیگر نشوند.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، سکونتگاههای غیر رسمی ، مهاجرت ، مشهد ، قلعه وکیل آباد