الگو شناسی مدیریت شهری در ادوار اجرایی انقلاب اسلامی ایران

پس از واگذاری مدیریت شهری به شوراها و انتخاب شهرداران توسط آنها رقابت بین دولت و شهرداری سبب یک دیالکتیک شد که هنوز در حوزههای مختلف از جمله عمرانی، فرهنگی و اجتماعی در جریان است. به طوری کهمعمولاً شهرداری در تقابل با سیاستهای دولت است و الگوی دولت بعدی را شکل میدهد که این منجر به شکلگیری نوسانهایی در گرایشهای شهرداریها و دولتها میشود. مهمترین این تقابلها دوگانههای سنتگرایی وتجددگرایی و فعالیتهای فرهنگی اجتماعی در مقابل عمران و سازندگی است. این پژوهش به دنبال شناسایی الگوها و رویکردهای مدیریت شهری در جمهوری اسلامی ایران در عرصه شهر و سیاستگذاری شهری است. همچنینمیتوان نشان داد این الگوها چه ارتباطی با مدیریت اجرایی کلان کشور در هر دوره داشته است. هدف از این پژوهش شناسایی و ارزیابی از الگوها برای دستیابی به حالت آرمانی است برای مدیریت شهری که برای مدیران مفیدباشد. برای رسیدن به پاسخ از روش مصداق به مفهوم و مورد پژوهی استفاده شد و به این منظور ابتدا افراد شاخصهر رویکرد شناسایی و سخنان و عملکرد آنها مورد بررسی قرار میگیرد و تلاش میشود کاستیها و ارزشهای هر رویکرد بر اساس تطبیق آنها باهم مشخص گردد. همچنین چهار گونه مدیریت اجرایی و مدیریت شهری به نامهایجنگ، سازندگی، اصلاحات و عدالت شناسایی و معرفی میگردد که با نوسانی در دنبال یکدیگر در حرکت هستند. در این پژوهش ابتدا رویکرد اصلی هر دوره مشخصشده و سپس تأثیر آن در کمالگرایی شهری بررسی میشود. همچنین در نهایت تلاش میشود با باز تعریف این رابطه رقابتی رویکردی جامعنگر برای هردو تعریف گردد