تاثیر کایتوزان-نانوسیلیکا به عنوان افزودنی پایانه تر بر برخی شاخص های فرایند تولید کاغذ از خمیر کاغذ چاپ و تحریر بازیافتی

امروزه پلیمر زیستی کایتوزان در صنایع کاغذسازی مورد توجه و استفاده فراوان قرار گرفته است. استفاده از این ترکیب در پایانه تر کاغذسازی یکی از مباحث مورد توجه در تحقیقات اخیر بوده است. از سوی دیگر بهره گیری از نانوذرات در کنار پلی الکترولیت های کاتیونی در فرایند کاغذسازی به منظور بهبود کیفیت فرایندهای تولید و محصول تولیدی از سابقه خوبی برخوردار است. در این تحقیق کایتوزان در سطوح 0/5، 1، 1/5 و 2 درصد به همراه سطح ثابت 0/2% نانوسیلیکا آنیونی (همپی بر اساس وزن خشک خمیر) مورد استفاده قرار گرفت و تاثیر آن بر دو شاخص مهم در فرایند تولید یعنی آبگیری و ماندگاری در گذر اول خمیر کاغذ حاصل از بازیافت کاغذهای چاپ و تحریر مورد بررسی قرار گرفت. در ابتدا ابعاد نانو ذرات سیلیکا به کمک تصاویر میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM) در محدوده 57-48 نانومتر تعیین گردید. نتایج نشان داد که اعمال این سیستم نانوذره باعث افزایش میزان آبگیری و ماندگاری در گذر اول خمیر کاغذ بازیافتی در مقایسه با تیمار شاهد گردید. بیشترین مقادیر این ویژگی ها به هنگام مصرف 0/5 درصد کایتوزان به همراه نانوسیلیکا مشاهده شد. مصرف درصدهای بیشتر کایتوزان باعث کاهش عملکرد این سیستم نانوذره گردیدند.

کلیدواژه ها:

کایتوزان ، نانوسیلیکا ، آبگیری ، ماندگاری ، کاغذسازی ، شیمی پایانه تر