بررسی حساسیت به اثرات ضددردی مورفین در طی دوره بدون ورزش در موش های ورزشکار به دنبال ورزش ارادی و اجباری

مورفین به طور وسیعی برای درمان دردهای مزمن استفاده می شود. با وجود این، مزیت مورفین با پیشرفت تحمل به آثار ضددردی آن از بین می رود. اطلاعات خوبی در مورد اثرات مفید ورزش فیزیکی بر عملکردهای شناختی و حفظ سلامت مغز بیان شده است، در حالی که گزارش های کمتری درباره نقش های ورزش ارادی و اجباری بر تحمل به اثر ضد دردی مورفین در موش ها وجود دارد. در این مطالعه به موش ها همزمان با دوره 8 روزه از ورزش ارادی و اجباری روزی یک بار 10 میلی گرم بر کیلوگرم مورفین به صورت زیر جلدی تزریق شدند. در جریان این تزریقات در روزهای 1، 4 و 8، درصد حداکثر پاسخ احتمالی (درصد MPE) مورفین توسط آزمایش Hot plate اندازه گیری شد. در ورزش ارادی و اجباری آستانه ضددردی نسبت به گروه بدون ورزش افزایش داشته است (05/0>p). همچنین ورزش ارادی و اجباری به طور مشخصی توان مورفین را نسبت به گروه مورفینی بدون ورزش افزایش داده است (05/0>p). بنابراین ورزش ارادی و اجباری مانع ایجاد تحمل به ضددردی مورفین در طول 8 روز درمان مداوم می شود. وقتی که موش های ورزشکار به موقعیت بدون ورزش بازگشتند حساسیت به مورفین بطور قابل ملاحظه ای در آنها افزایش پیدا کرد و درصد MPE به طور مشخصی نسبت به گروه های سالینی افزایش داشت (05/0>p). به دنبال قطع ورزش ارادی و اجباری در موش های ورزشکار، توان ضددردی مورفین همچنان مشاهده می شود. بنابراین می توان علاوه بر بکارگیری ورزش در کاهش وابستگی به مورفین و سایر مخدرها، برای تسریع در ترک اعتیاد نیز از ورزش کمک گرفت.

کلیدواژه ها:

تحمل ، مورفین ، حداکثر پاسخ احتمالی ، ورزش ارادی ، ورزش اجباری