تاثیر هالوپریدول (آنتاگونیست دوپامین) بر رفتار ترس رت های تحت انزوای اجتماعی

پرورش حیوانات در انزوا پارادایم مناسبی برای مطالعه استرس زودرس زندگی و درک توسعه برخی از بیماری های عصبی و روانپزشکی است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر استرس انزوای اجتماعی بر رفتار ترس در رت های نر تیمار شده با آنتاگونیست دوپامین (هالوپریدول) انجام شد. برای این تحقیق، 24 موش صحرایی نر پس از 23 روز نگهداری در حیوانخانه انتخاب و برای شش هفته در قفس های جداگانه با بافرهای پلاستیکی سیاه قرار داده شد. موش ها به سه گروه هشت تایی تقسیم شدند؛ هشت موش در گروه یک با گروه کنترل قرار گرفتند و بقیه در قفس های انفرادی قرار گرفتند: یک موش نر در هر قفس. در گروه یک یا گروه کنترل (شرایط اجتماعی) هشت موش صحرایی در یک قفس قرار گرفتند. آنها حامل سالین را دریافت کردند و رفتار ترس آنها در پنج دقیقه ثبت شد. گروه 2 شامل 8 موش در قفس های جداگانه و در شرایط انزوای اجتماعی نگهداری شدند که فاقد تیمار با آنتاگونیست دوپامین بودند. رفتار ترس آنها نیز برای مدت پنج دقیقه ثبت شد. گروه 3 شامل هشت موش در قفسه های جداگانه قرار گرفتند که دریافت کننده دوز 0/1 میلی گرم بر کیلوگرم هالوپریدول (Haloperidol) آنتاگونیست دوپامین بصورت تزریق زیرجلدی در شرایط انزوای اجتماعی بودند و رفتار ترس در آنها به مدت 5 دقیقه ثبت می شود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS13، آنالیز واریانس، پس آزمون توکی و آزمون t زوج تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که پس از آزمایش در گروه هایی که دارو دریافت می کنند، زمان ورود به بازوی باز به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل و گروه انزوای اجتماعی است (p ≤0/001, n=8). یافته های این مطالعه نشان می دهد که با افزایش دوز هالوپریدول کاهش قابل ملاحظه ای در اضطراب در شرایط انزوای اجتماعی دیده می شود.

کلیدواژه ها:

هالوپریدول ، آنتاگونیست ، دوپامین ، انزوای اجتماعی ، ترس