توسعه و همسانه سازی نسل جدیدی از ایمنوتوکسین های هوشمند موثر بر سرطان کلورکتال

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 282

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IAUFALABIO03_072

تاریخ نمایه سازی: 8 تیر 1398

چکیده مقاله:

سرطان که به ترتیب دومین و سومین عامل مرگ ومیر در کشورهای توسعه یافت و در حال توسعه می باشند، ناشی از رشد لجام گسیخته ی سلول های تغییر شکل یافته است. در میان انواع سرطان ها، سرطان کلورکتال سومین سرطان شایع و یکی ازعلل عمده ی مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان می باشد. این نوع از سرطان که در نتیجه ی تجمع پیشرونده ی تغییرات ژنتیک و اپی ژنتیک حاصل می آید، با تظاهر تغییر اپی تلیوم طبیعی کلون به آدنوما و سرانجام از آدنوما به کارسینوما تشخیص داده می شود. درمان این نوع بیماری از گذشته های دور مورد توجه بوده و روش های گسترده ای را شامل می شود؛ با این وجود ناکارآمدی روش های سنتی، توسعه روش های نوین را باعث شده است. لذا در این تحقیق طراحی، شبیه سازی و کلونینگ سازه ی نوین ژنتیکی کدکننده ی داروی ایمنوتوکسینی موثر بر این نوع سرطان بر اساس روش های محاسباتی پیشرفته و آزمایش های مولکولی در دستور کار قرار گرفته است. به این منظور، سنجش بیان آنتی ژن های سطحی مرتبط با سرطان کلورکتال در شرایط مجازی منجر به انتخاب ERBB2 به عنوان آنتی ژن مناسب با بیان مطلوب در سطح سلول های سرطانی این بافت شد. در همین راستا ضمن مدل سازی ساختاری این آنتی ژن، GRB2 به عنوان لیگاند اختصاصی متصل شونده به آن تعیین گردید. در ادامه، مدل سازی ساختاری این آنتی ژن، GRB2 به عنوان لیگاند اختصاصی متصل شونده به آن تعیین گردید. در ادامه، مدل سازی ساختاری توکسین PE انجام و سرهمبندی دمین های انتخابی با لینکر SSGGGGSGGGG SGGGG صورت پذیرفت. نتایج حاصل از این سرهمبندی منجر به تولید ساختاری بهنه ای از دارو، پس از شبیه سازی آن شد. سازه انتخابی پس از تبدیل و بهینه کدونی سنتز و کلونیگ و غربالگری آن در آزمایشگاه صورت پذیرفت.

نویسندگان

علی اکبر حدادمشهدریزه

گروه زیست شناسی، واحد روزانه مشهد، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

فرزانه برازنده

گروه میکروب شناسی، واحد پردیس علوم و تحقیقات خراسان رضوی، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

محمد شریف الحسینی

گروه زیست شناسی، واحد دامغان، دانشگاه آزاد اسلامی، دامغان، ایران