تأثیر روزه داری بر وضعیت سلامت عمومی و میزان شادکامی افراد فعال و غیر فعال حرکتی

ورزش که همواره برای سلامتی جسم و روح به آن سفارش شده، در ماه رمضان جلوه پررنگ تری یافته و می تواند نقش خود را در این مهم بهتر و بیشتر ایفا کند. لذا پژوهش حاضر به منظور ارزیابی تأثیر روزه داری بر وضعیت سلامت عمومی و میزان شادکامی افراد فعال و غیر فعال انجام شد. جامعه آماری دو گروه فعال و غیر فعال بالاتر از 15 سال تشکیل می دادند که 300 نمونه (164 زن و 136 مرد) در رمضان سال 1431 قمری انتخاب گردیدند. ابزار تحقیق، پرسش نامه های سلامت عمومی، میزان شادکامی و اطلاعات دموگرافیک بود. داده ها به کمک آزمون تی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روزه داری در ماه رمضان با کاهش میانگین نمره تمامی مقیاس ها بجز وضعیت جسمانی افراد فعال همراه بود. همچنین با افزای افسردگی و عدم روزه داری همراه بود. با تأثیر متغیرهای دموگرافیک، کاهش معنی دار در میانگین نمره کلی و مقیاس های علایم اضطرابی، افسردگی و کارکرد اجتماعی، میزان شادکامی در متأهلین فعال روزه دار با مجردین روزه دار، کاهش معنی دار در میانگین نمره کلی و مقیاس ه ای اضظرابی و افسردگی افراد فعال روزه دار در مقایسه با افراد فعال غیر روزه دار بوجود آمد. تأثیر روزه داری در کاهش میانگین نمره کلی و میزان شادکامی در گروه بالای 31 سال فعال در مقایسه با سایر گروه های فعال و غیر فعال بود.

کلیدواژه ها:

روزه داری ، سلامت عمومی ، شادکامی ، فعال و غیر فعال حرکتی