پیش گویی و مدل سازی ساختار مقاوم به حرارت آنزیم فیتاز قارچی مبتنی بر ابزارهای بیوانفورماتیکی

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 757

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IBIS04_151

تاریخ نمایه سازی: 14 شهریور 1393

چکیده مقاله:

آنزیم فیتاز به گروه خاصی از فسفاتازها اختصاص دارد که مسئول اولیه هیدرولیز اسید فیتیک میباشند. این آنزیم کاربردهای زیادی در صنع ت برا ی قاب ل دسترس کردن، فسفر، مواد معدنی، انرژی و اسیدهای آمینه دارد. اسید فیتیک فرم اصلی اما غیر قابل استفاده فسفر در دستگاه گوارش طیور است که بدونافزودن آنزیم فیتاز در جیره غذایی از دستگاه گوارش دفع خواهد شد. مشکل اصلی استفاده از فیتاز در جیره غذایی طیور عدم پایداری این آنزیم در دماهایبالایی است که طی فراوری خواراک مورد استفاده قرار میگیرد. لذا دستیابی به فیتازی با مقاومت حرارتی بالا در کاربرد صنعتی تولید این آنزیم بسیارضروری به نظر می رسد. بر این اساس، به منظور پیشگویی ساختاری مقاوم به حرارت از آنزیم فیتاز قارچی، ساختار پروتئینی 04 آنزیم مقاوم به حرارت،03 آنزیم که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند و نیز توالی03 آنزیم فیتاز مورد آنالیز قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل اولیه توالیها با استفاده از نر م افزارها ی بیوانفورماتیکی Motif Scan ، Protparam ، Protscal ،Interpro Scan و آنالیزهای آماری با نرم افزار SPSS16 انجام شد ه اس ت. مد ل فیتا ز مقاو م ب ه حرارت با جایگزینی چند اسیدآمینه در توالی پروتئینی فیتاز طبیعی با استفاده از نرم افزار MOE ساخت ه ش د. مد ل ساخت ه شد ه ب ا استفاد ه از نر م افزا ر HyperChem به حداقل سطح انرژی رسید. ارزیابی ساختار سه بعدی پروتئین با استفاده از نرم افزار SAVES انجام گردی د. نتایج تحقیقات نشا ن داد ک ه تغییر مطلوب در پایداری حرارتی پروتئین با تغیرات کوچکی در توالی اسیدآمینه بدون اعمال تغییر معنی داری در شکل و ساختار پروتئین ایجاد شده است.

نویسندگان

مریم قلیزاده

دانشجوی کارشناسی ارشد ژنتیک و اصلاح دام دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی

محمدرضا نصیری

دانشیار گروه علوم دامی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد

محمدرضا صابری

دانشیار گروه بیوشیمی و بیوانفورماتیک دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد

علی اکبر حداد مشهدی

دانشجوی دکتری علوم سلولی و مولکولی گروه زیست شناسی دانشکده علوم و پژوهشکده فناوری زیستی دانشگاه فردوسی