انسان کامل ازمنظرنهج البلاغه(بر اساس خطبه ی همام) ومقایسه آن بامثنوی مولوی

به طورمسلم،هرانسانی که صاحب عقل سلیم است به عنوان موجودی صاحب خرد،در پی جستجوی راهی برای رسیدن به درجه ی رشد وتکامل می باشد،بی تردید یافتن راه تکامل وطی این مسیر،زمانی بر وی هموارتر می گردد که به رهنمودهای بزرگان دین وبرجستگان عرصه ی تعلیم وتربیت اقتدا نموده وتوصیه های ایشان را به صورت(قولی وفعلی) فرا راه خویش قرار دهد.ناگزیر از میان انبوه رهنمودهای تعلیمی وتربیتی،شایسته است به دنبال دستور العملی بود که مراحل استکمال واعتلای روح انسان را هموار نموده،شاخص ها واسوه های تکامل را معرفی نماید،لذا در این مقاله به بررسی ویژگی های انسان متکامل در مثنوی معنوی بر اساس محوریت خطبه یهمام در نهج البلاغه پرداخته شده است.روش پژوهش از نوع کیفی وکتابخانه ای استاطلاعات. گردآمده با توجه به صفات متقین در خطبه ی همام،طبقه بندی وسپس تطبیق انجام یافته است.مطابقت و موافقت سخن امام(ع) در خطبه متقین واشعار مولانا در مثنوی،دال بر این مهم است که وجود مولانا،اندیشه و ذهن او با آیات الهی واحادیث شریعت اسلام عجین گشته است واین مدعا را با رجوع به ابیات زیبای وی درباره ی واقعه ی تاریخی غدیر خم وهمچنین اشاره ی او به واقعه ی عاشورا وکربلا ،می توان استنباط نمود.این پژوهش به بررسی صفات متقین بر حول محور خطبه ی همام در نهج البلاغه وتطبیق آن با مثنوی معنوی می پردازد وبر اساس دیدگاه تطبیقی وجوه تشابه سخن اول عارف اسلام،حضرت علی(ع) را با سخن مولانا که نمونه ی برجسته ای از عرفای اسلام به شمار می آید،آشکار می سازد.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، خطبه ی همام ، امیر المومنین(ع) ، مثنوی معنوی ، مولوی ، صفات انسان.