پیش بینی الگوی ارتباطی سازنده متقابل بر اساس انواع عشق

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی الگوی ارتباطی سازنده متقابل بر اساس سبک زندگی عرفانی (به عنوان فاکتور عشق به معبود)، تمایز یافتگی خود (به عنوان فاکتور عشق به خویشتن)، مثلث عشق (به عنوان فاکتور عشق به همسر) و علاقه ی اجتماعی (به عنوان فاکتور عشق به اجتماع) به انجام گرفت . این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان و مردان متاهل شهر کرمانشاه بود. نمونه ای به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به حجم 603 نفر انتخاب گردید وشرکت کنندگان به پرسشنامه های الگوهای ارتباطی زوجین، مثلث عشق، تمایز یافتگی خود، سبک زندگی عرفانی و علاقه ی اجتماعی پاسخ دادند. پس از جمع آوری داده ها، تحلیل آنها با نرم افزار Spss-22 و با روش آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام گرفت . نتایج نشان داد بین مثلث عشق، تمایز یافتگی خود، سبک زندگی عرفانی و علاقه ی اجتماعی با الگوی ارتباطی سازنده متقابل رابطه وجود دارد و متغیرهای پیش بین همگی با هم می توانند 52 درصد تغییرات مربوط به الگوهای ارتباطی سازنده متقابل را پیش بینی کنند . با توجه به اینکه نتایج پژوهش حاکی از نقش تاثیرگذار متغیر های مطرح شده در پیش بینی الگوهای ارتباطی زوجین بود پیشنهاد می شود که درمانگران و مشاوران این اثرات را در نظر داشته باشند .

کلیدواژه ها:

الگوی ارتباطی سازنده متقابل ، سبک زندگی عرفانی ، تمایز یافتگی خود ، مثلث عشق ، علاقه اجتماعی