نگرش مدیران نسبت به مناسب سازی معابر معلولین و موانع فرهنگی -اجتماعی اجرای طرح (مورد مطالعه شهر اصفهان)

این مقاله بر گرفته شده از پژوهش با هدف تعیین وضعیت نگرش مدیران ادارات دولتی شهر اصفهان نسبت به طرح مناسب سازی معابر جهت آمد و شد آسان، بدون دلهره، اضطراب و نگرانی جانبازان و معلولان و شناسائی موانع فرهنگی - اجتماعی این طرح در شهر اصفهان به انجام رسیده است. همچنین وضعیت آگاهی مدیران ادارات دولتی شهر اصفهان نسبت به مقوله مناسب سازی و عملکرد آن ها در این زمینه، در محدوده شرح وظایف و فعالیت مدیران مورد مطالعه، تجزیه و تحلیل، بحث و بررسی و نتیجه گیری قرار گرفته است. کل جامعه مدیران ادارات دولتی شهر اصفهان در سال 1390 شامل 54 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب گردیدند. تعداد 51 پرسشنامه پاسخ داده شده جمع آوری گردید. میزان برگشت پرسشنامه ها 94/4 درصد بود. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته، شامل تعداد 38 سوال بود. روایی ابزار مورد تائید صاحب نظران واقع شد. ضریب پایائی ابزار با استفاده از آلفای کرونباخ 0/8 محاسبه گردید. روش تحقیق در این پژوهش پیمایشی می باشد. بر اساس یافته های پژوهش می توان این پیشنهاد کلی را مطرح نمود: جهت دسترسی راحت و آسان معلولین جسمی حرکتی به ساختمان های آموزشی، اداری، تجاری، مراکز درمانی، پاراکلینیک ها و بیمارستان ها آسانسورهایی با درهای ورودی کاملا استاندارد جهت ورود و خروج ویلچر نصب و استفاده گردد. همچنین قوانین ویژه مناسب سازی ساختمان ها زیر نظر کارگروه مناسب سازی در شهرداری ها مستقر و مشغول به کار شود و نقشه های طراحی ساختمان ها با نظر این گروه کارشناسی تائید گردد.

کلیدواژه ها:

مناسب سازی ، معلولین و جانبازان ، موانع فرهنگی ، نگرش ، مدیران ، عملکرد ، اصفهان