اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در افزایش تحمل پریشانی زنان سوءمصرف کننده مواد

هدف: روش های متنوعی جهت افزایش تحمل پریشانی سوءمصرف کنندگان مواد وجود دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رفتار درمانی دیالکتیکی در افزایش تحمل پریشانی زنان سوءمصرف کننده مواد بود. روش پژوهش: در این مطالعه نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل از بین معتادین زن مراجعه کننده به مراکز درمان اعتیاد شهر بیرجند در سال 1392، 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. افراد گروه مداخله در 20 جلسه نود دقیقه ای رفتاردرمانی دیالکتیکی به شیوه گروهی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تحمل پریشانی (DTS) بود. روایی و پایایی پرسشنامه مذکور در ایران مورد استفاده قرار گرفته و تأیید شده است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 18 و آزمون های تی زوجی و تحلیل کوواریانس در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که رفتار درمانی دیالکتیکی بطور معناداری در افزایش تحمل پریشانی سوء مصرف کنندگان مواد موثر می باشد (p<0/001) بهبودی مشاهده شده در گروه مداخله، در دوره پیگیری دو ماهه نیز حفظ شده بود. نتیجه گیری: رفتار درمانی دیالکتیکی به خوبی می تواند یکی از دلایل اصلی گرایش افراد به سوءمصرف مواد و ادامه آن (پایین بودن تحمل پریشانی) را بهبود ببخشد.

کلیدواژه ها:

رفتار درمانی دیالکتیکی ، تحمل پریشانی ، سوء مصرف مواد ، زنان