بررسی رابطه هوش هیجانی و خود کار آمدی با اعتماد بین فردی در دانش آموزان تیز هوش

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و خودکارآمدی با اعتماد بین فردی در بین دانش آموزان متوسطه در مدارس تیزهوش انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل در مقطع متوسطه سال 93-92در مدارس تیزهوش شهرستان بجنورد بودند که 230 نفر (دختر و پسر) با روش تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی ، خود کار آمدی و اعتمادبین فردی بود. برای تحلیل داده ها از روش آمار ی همبستگی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان دادکه بین هوش هیجانی و اعتمادبین فردی رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین، بین خودکارآمدی و اعتماد بین فردی درسطح 0/05 رابطه معنی دار بدست آمد. . با توجه به نتایج رگرسیون چند متغیره، خودکارآمدی و هوش هیجانی، متغیر اعتماد بین فردی را پیش بینی می کند. بدین ترتیب می توان چنین تبیین داشت که خودکارامدی می تواند به عنوان یک عامل شناختی در جهت شناخت توانایی های افراد، به آنها کمک کند و مسیر رسیدن به اعتماد وروابط بین فردی موفق را برایشان هموار سازد ؛ به خصوص در افراد تیزهوش که به دلیل قابلیت هایی که دارند، بیشتر آسیب پذیرند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، خودکارامدی ، اعتماد بین فردی ، دانش آموزان تیزهوش