بررسی اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر رضایت زناشویی زوجین

هدف اصلی از انجام این تحقیق، تعیین اثربخشی خانواده درمانی ساختاری بر رضایت زناشویی زوجین می باشد. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی (بصورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) است و برای سنجش رضایت زناشویی زوجین پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ به کار گرفته شد جامعه آماری شامل زوج هایی هستند که به منظور حل تعارض زناشویی خود در 6 ماه دوم سال 1390 به مراکز مداخله و مشاوره خانواده در شهر ارومیه مراجعه کرده بودند . با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، تعداد 30 زوج به عنوان نمونه از بین جامعه آماری مورد مطالعه انتخاب و با استفاده از روش جایگزینی تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (هر دو گروه 15 زوج) قرار گرفتند و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ به عنوان پیش آزمون در اختیار هر دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفت و نتایج آزمون T در مرحله پیش آزمون نشان داد که از لحاظ آماری بین دو گروه از نظر رضایت زناشویی تفاوت معناداری وجود ندارد. در مرحله بعد بر روی گروه آزمایش به مدت 7 جلسه 90 دقیقه ای در قالب هفته ای یک جلسه، خانواده درمانی به شیوه ساختاری اجرا شد. در حالی که گروه گواه هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. یک هفته پس از پایان جلسه های آموزشی، یک بار دیگر پرسشنامه رضایت زناشویی به عنوان پس آزمون روی هر دو گروه اجرا گردید. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون T گروه های مستقل روی تفاضل میانگین نمره های پیش آزمون پس آزمون نشان داد که اجرای الگوی خانواده درمانی ساختاری موجب افزایش رضایت زناشویی و بهبود ارتباط زوجین می شود.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی ساختاری ، رضایت زناشویی ، زوجین