اثر بخشی درمان شناختی - رفتاری بر بهبود جراتٔ ورزی وخودکارآمدی نوجوانان مبتلا به هراس اجتماعی

پژوهش حاضرباهدف اثربخشی درمان شناختی - رفتاری بر بهبود سطح اضطراب و بازداری رفتاری نوجوانان مبتلا به هراس اجتماعی انجام شد.این پژوهش از نوع پژوهش های نیمه تجربی می باشد که با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل انجام شد.از بین تمام نوجوانان مبتلا به هراس اجتماعی مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر قوچان در سال 1393، 12 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی دردو گروه 6نفره آزمایش وکنترل قرار گرفتند.پس از اجرای پیش آزمون که با استفاده از پرسشنامه های اضطراب کتل و مقیاس بازداری رفتاری به عمل آمد،گروه آزمایش طی 10 جلسه هفتگی تحت درمان شناختی - رفتاری قرار گرفت،ولی گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد.یافته های حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغییره نشان داد که درمان شناختی - رفتاری بر کاهش سطح اضطراب و بازداری رفتاری در نوجوانان مبتلا به هراس اجتماعی گروه آزمایش تأثیر معنا داری دارد.مبتنی بر یافته ها می توان بیان داشت که درمان شناختی - رفتاری به عنوان یک روش مؤثر برای کاهش سطح اضطراب و بازداری رفتاری در نوجوانان مبتلا به هراس اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی - رفتاری ، جرآت ورزی ، خودکارآمدی ، هراس اجتماعی