بکارگیری مدل SDSM جهت ریزمقیاس نمایی داده های GCM بارش (مطالعه موردی: پیش بینی اقلیمی ایستگاه سینوپتیک اراک و مشهد)

یکی از مهمترین مشکلات در مدیریت و برنامه ریزی منابع آب، پیش بینی بلندمدت بارش، به ویژه درمناطق خشک و نیمه خشک می باشد. تغییر اقلیم از طریق تغییر در الگوی بارش بر رژیم هیدرولوژیکینواحی مختلف تاثیرگذاراست. در این مطالعه اثرتغییر اقلیم بر میزان بارش ایستگاه های اراک و مشهد، بااستفاده از خروجی های مدل HadCM3 ، تحت سناریوهای A2 و B2 و از طریق مدل ریزمقیاس کنندهSDSM برای سه دوره (2040-2011)، (2070-2041) و (2099-2071) میلادی، پیش بینی و در ادامه، با توجه به معیارهای آماری ارزیابی کارآیی مدل مانند میانگین خطای مطلق (MAE)، جذر میانگینمربعات خطا (RMSE) و ضریب همبستگی پیرسون (r)، نتایج حاصل از مدل مورد ارزیابی قرارگرفت. یافته ها بیانگر عملکرد بالای مدل SDSM در هر دو ایستگاه بود. در ایستگاه اراک سناریو A2 جذر میانگین مربعات خطا کمتری (8/31 نسبت به سناریوی B2؛ (10/12) نشان داد ولی در ایستگاه مشهد سناریوی B2؛ (6/52) نسبت به سناریو A2؛ (7/25) از دقت بالاتری برخوردار بود. همچنین میزان متوسط بارش سالانه تا سال 2099 در ایستگاه اراک در سناریوهای A2 و B2 به ترتیب (11/44) و(11/94) میلی متر افزایش و در ایستگاه مشهد تحت سناریو (A2) حدود (0/52) کاهش و براساس سناریوی B2 حدود (0/11) میلی متر نسبت به دوره پایه افزایش خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

بارش ، تغییر اقلیم ، مدلهای گردش عمومی ، ریزمقیاس نمایی ، SDSM