مقایسه نتایج حاصل از ارزیابی توان تفرجی پارک جنگلی بیستون با استفاده از روش تجزیه و تحلیل سیستمی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)

این تحقیق با هدف سنجش توان تفرجی پارک جنگلی بیستون و شناسایی محدوده های دارای توان تفرج متمرکز و گسترده با درجات مختلف صورت گرفت. در این مطالعه به منظور تعیین پتانسیل پارک جنگلی بیستون از 2 روش تجزیه و تحلیل سیستمی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) استفاده شد. از روش تجزیه و تحلیل سیستمی با هدف تفکیک منطقه مورد مطالعه به زون های تفرجی (گسترده، متمرکز و حفاظتی) استفاده شد و به منظور اولویت بندی فاکتورهای موثر در ارزیابی تفرجی، زون بندی دقیق تر و اولویت بندی مکانی فعالیت های تفرجی در پارک جنگلی مورد مطالعه از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی استفاده گردید. نتایج نشان داد که 15 درصد از سطح پارک جنگلی بیستون دارای توان تفرج متمرکز درجه یک، 50 درصد دارای توان تفرج متمرکز درجه دو، 18 درصد دارای توان تفرج گسترده درجه یک، 9 درصد دارای توان تفرج گسترده درجه دو، و 8 درصد از سطح پارک حفاظتی می باشد. بر اساس این نتیاج نیمی از سطح پارک جنگلی بیستون توان تفرج متمرکز درجه 2 دارد. به منظور تهیه نقشه پتانسیل پارک جنگلی بیستون با استفاده از فرآیند تجزیه و تحلیل سلسله مراتبی (AHP)، نقشه های استاندارد حاصل از طبقه بندی و ارزشگذاری نقشه های مربوط به زیرمعیارهای مورد مطالعه با استفاده از تابع Weight Sum تلفیق شده و در نهایت در 5 طبقه، طبقه بندی مجدد گردید. نتایج نشان داد که 22 درصد از سطح پارک دارای توان تفرجی بسیار بالا، 17 درصد دارای توان تفرجی بالا، 18 درصد دارای توان تفرجی متوسط، 23 درصد دارای توان تفرجی کم و 20 درصد دارای توان تفرجی بسیار کم می باشد. به عبارتی قسمت اعظم منطقه مورد مطالعه (57 درصد9 دارای توان تفرجی متوسط روبه بالا می باشد.

کلیدواژه ها:

پارک جنگلی ، AHP ، تعیین پتانسیل ، بیستون ، تجزیه و تحلیل سیستمی