تاثیر مدیریت کارا واثربخش در روش تدریس

انسان در آغاز تمدن به شکلی بسیار ساده به آموزش و پرورش فرزندان خود می پرداخت. بزرگترها به صورت عملی به پرورش کوچکترها می پرداختند و آنان را برای شایستگی عضویت در جامعه آماده می ساختند. این آمادگی از راه تجربه ، تقلید و پیروی از دیگران و مشارکت فعال در کارهای زندگی حاصل می آمد . بدین سان با آنکه برای پروردن کودکان و نوجوانان نه آموزشگاهی ، نه معلمی ، نه کتابی و نه روش سنجیده و همگانی بود، کار پرورش و بارآوردن و آماده ساختن فرزندان برای پذیرفتن نقش و وظیفه هایشان بسیار شورانگیز بود. بزرگسالان همه نقش معلم داشتند و به شیوه ای کارساز و شایسته کودکان و نوجوانان را برای در پیش گرفتن راهی ، که پدر و مادر برگزیده بودند، آماده می کردند. آموزش و پرورش مردمان ابتدایی ، یک آموزش و پرورش طبیعی بود و در آموزشگاه واقعی جامعه، با مشارکت فعال کودکان و نوجوانان، از راههای شورانگیز و پرورشی برای سازگاری بسیار نزدیک و نهایی فرد با جامعه و محیط مادی و غیرمادی آن صورت می گرفت. از این وضع ساده و شورانگیز تربیتی، هزاران سال گذشت و هزاران روش و تدبیر تازه پدیدار شد، ولی سرانجام به جایی رسیدیم که کار از همان جا آغاز شده بود. امروز نیز کودکان و نوجوانان جهان به شیوه هایی پرورده می شوند که آنان را در روند فعال و کوشای زندگی قرار می دهد و پیوند آنان را با رویدادهای جهان محسوس و آشنا می سازد و تجربه و آموختن را برای آنان ، به گونه ای شورانگیز و دلپذیر ، میسر می گرداند. اکنون درمی یابیم که مردمان نخستین با برپایی تمدنی که مشارکت فعال همگان را در برداشت ، درسهای تازه ای دادند که معلمان و مدیران کنونی ما، می توانند از آنها راهنمایی های سودمند بیاموزند.

کلیدواژه ها:

مدیریت ، دانش آموز ، تدریس ، اثر بخشی