اولویت بندی مولفه های ارزش گذاری دارایی های نامشهود درابعاد ساختاری با استفاده از تحلیل عاملی

در طی سال های اخیر ماهیت سرمایه گذاری شرکت ها در دارایی ها دستخوش تغییر و دگرگونی شده است. به طوری که علاوه بر سرمایه گذاری در دارایی های مشهود، اهمیت سرمایه گذاری در دارایی های نامشهود نیز به طور چشم گیری افزایش یافته است . هدف اصلی این پژوهش، اولویت بندی مولفه های موثر بر ارزش گذاری دارایی های نامشهود بر مبنای مدل ساختاری است که از طریق بررسی مطالعات گذشته، صورت گرفته است. شیوه پژوهش کاربردی بوده که مولفه های موثر بر ارزش گذاری دارایی های نامشهود پس از شناسایی، اولویت بندی شدند.از نظر گردآوری داده ها، نوع تحقیق توصیفی است که پس از بررسی گسترده مبانی نظری و شناسایی مولفه ها؛ مولفه های اصلی ارزش گذاری دارایی های نامشهود در دو بخش اولویت بندی (تحقیق پیمایشی به روش های فراترکیب و دلفی) و طراحی الگو اجرا شده است. مولفه های اصلی شناسایی شده در ابعاد ساختاری شامل: ساختارسازمانی، اندازه شرکت، نوع و فعالیت شرکت می باشند که به عنوان متغیرهای موثر بر ارزش گذاری دارایی های نامشهود در نظر گرفته شده اند که در کل چهار مولفه، بر ارزش گذاری دارایی های نامشهود موثر بودند. در اولویت بندی مولفه های موثر؛ مولفه های نوع فعالیت شرکت، نوع شرکت، ساختار سازمانی و اندازه شرکت به ترتیب بیشترین تاثیر را بر ارزش گذاری دارایی های نامشهود داشتند. در انتها هم پیشنهادهای تحقیق برمبنای نتایج ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

دارایی های نامشهود ، ابعاد ساختاری ، ساختارسازمانی ، اندازه شرکت ، نوع شرکت و نوع فعالیت شرکت