تأثیر نوع محیط کشت و تنظیم کننده رشد براستقرار درون شیشه بادام رقم تونو

بادام یکی از اقلام صادراتی ایران بوده و در اکثر باغات ازنهال های بذری استفاده شده است، لذا درختان باغات از غیر یکنواختیشدید در ژنوتیپ، صفات زراعی، میزان تولید و مورفولوژی برخوردارمی باشند. تکنیک کشت بافت یک روش بنیادی در تکثیر و اصلاح نژاد گیاهان مهمتجاری محسوب می شود. اندام زایی از طریق کشت جوانه موفق ترین و آسان ترینروش ممکن است، زیرا جوانه بالقوه توانایی تکثیر و تولید اندام های جدیدرا دارد، به همین دلیل این اندام از ثبات ژنتیکی کافی نیز برخوردار است.در تحقیق حاضر، به بررسی تأثیر نوع محیط کشت و هورمون بر استقرارریزنمونه تک گره بادام رقم تونو پرداختیم که درختی است منشأگرفته از ایتالیا، تقریبا پیشرس، خودبارور و دیرگل با سال آوریخفیف. تقریبا پیشرس، خودبارور و دیرگل، سال آوری خفیف خودسازگار،دیرگل و مهم تجاری است پرداختیم. نتایج نشان دادند که محیط MS (موراشیگی و اسکوگ) در ترکیب با BAP؛ (6-بنزیل آمینوپورین) (1 میلیگرم در لیتر(همراه با یا بدون IBA (ایندول بوتیریک اسید) (0، 0/05 و 0/1 میلیگرم در لیتر) بیشترین استقرار درون شیشه را به همراه داشت. همچنین محیط کشت حاوی نیمی از نمک های 1/2MS)MS) دارای با بدون IBA؛ (0 و 0/05 میلیگرم در لیتر) نیز محیط مناسبی تشخیص داده شد که اختلاف معنی داری با محیط ذکر شده در میزان استقرار نشان نداد.

کلیدواژه ها:

ریزازدیادی ، بادام ، تونو