ریزازدیادی گیاه دارویی سنبل الطیب در محیط کشت MS با تکنیک کشت تک گره

سنبل الطیب (V aleriana officinalis) از خانواده Valerianaceae می باشد که به لحاظ ارزش دارویی و اقتصادی بالا، جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده است. بذور این گیاه دارای قوه نامیه بسیار اندک و سرعت جوانه زنی بسیار پایین بوده و پس از ذخیره و نگهداری، با گذشت حدود یک سال قوه نامیه خود را به میزان زیادی از دست خواهند داد. از سوی دیگر تکثیر این گیاه از طریق تقسیم ریشه به علت شیوع بسیاری از بیماری ها و پوسیدگی قارچی به سختی امکان پذیر است. در سیستم تهیه نشاء به دلیل نیاز به نور جهت جوانه زنی بذور، باید کشت سطحی صورت پذیرد که در این صورت با توجه به سبکی و اندازه کوچک، بذور در معرض آبشویی قرار می گیرند. استفاده از فناوری های نوین به خصوص تکنیک کشت بافت در تولیدات گیاهی قادر خواهد بود به عنوان نوعی روش جایگزین، روند تولید انبوه و کنترل شده این محصولات طبیعی را ارتقاء بخشد. با تکنیک کشت گره، گره های حاصل از گیاهچه های سنبل الطیب در محیط کشت درون شیشه ای به محیط کشت MS با تیمارهای هورمونی KIN, BAP و IBA منتقل گردید و در شرایط 16 ساعت نور و 8 ساعت تاریکی در دمای 25 درجه سانتیگراد به مدت یک ماه نگهداری شدند. بیشترین میزان باززایی در میان تیمارها با میانگین شاخه فرعی (9/05 سانتی متر) در غلظت 2 میلی گرم بر لیترBAP به همراه 0/1 میلی گرم در لیتر KIN با ریز نمونه طوقه (گره) و بیشترین میزان اندام زایی در میان تیمارها، با میانگین طول بلندترین برگ (8/18 سانتیمتر) در غلظت 0/05 میلی گرم بر لیتر KIN با ریز نمونه طوقه (گره) مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

سنبل الطیب ، کشت تک گره ، کینتین ، ایندول بوتیریک اسید ، بنزیل آمینو پورین