بازنمایی اصول طراحی مجموعه های همایشی از منظر معماری زمینه گرا

با توسعه تمدن و شهرسازی اسلامی، نیازهای اجتماعی و فرهنگی شهرها نیز پیچیده تر شده و بسط و توسعه یافته است. فعالیت های همایشی و اجلاس های ملی و بین المللی جزئی از فعالیت هایی هستند که در جهت پاسخ گویی به این نیازها ترویج یافته اند و همه ساله در تالار شهرها و مجموعه های همایشی و سالن های اجلاس در حال برگزاری اند، با بررسی و تحلیل کالبدهای همایشی کنونی معایب و کاستی هایی در معماری فضاهای همایشی مشاهده می شود. پژوهش پیش رو تلاش نموده است با مطالعه ی نمونه های موفق جهانی و ملی و از طریق پیش رو گرفتن رویکرد زمینهگرایی، بعنوان راه حل برون شد از معضلات هویتی معماری بناهای عمومی، به رفع کاستی ها و نقایص اصول طراحی موجود مجموعه های همایشی بپردازد. بدین منظور با تحلیل و مقایسه تطبیقی چندین نمونه موردی منتخب در دستگاه نقد معماری، خط مشی هایی نوین در طراحی مجموعه های همایشی باز تعریف شده است. شیوه تحقیق توصیفی تحلیلی، جمع آوری اطلاعات اسنادی، ابزار گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و سایت های اینترنتی و روش استدلال قیاسی است.

کلیدواژه ها:

طراحی ، مجموعه همایشی ، معماری زمینه گرا ، اجتماع ، فرهنگ ، نقد معماری