پیاده راه؛ رگ های فرامو شده انعطاف پذیر فرهنگ شهرنشینی (ایده های راهبردی در راستای داشتن شهری پیاده مدار)

حرکت پیاده قدیمی ترین و ضروری ترین شکل جابجایی انسان در محیط است. و پیاده روها مهمترین امکان برای مشاهده مکان ها، فعالیت ها، احساس شور، تحرک و زندگی، کشف ارزش ها و جاذبه های نهفته در محیط است که در ادراک هویت فضایی، احساس تعلق به محیط و دریافت کیفیت محیطی از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده، و شهر بیشتر از طریق قدم زدن در فضای شهری احساس می شود. پیاده روها در بیشتر جوامع جزء اصلی شبکه معابر شهری و محلی برای استراحت، تفرج و پیاده روی شهروندان و مهمترین فضاهای عمومی شهری محسوب می شوند و به منظور تداوم حیات شهری ضروری می باشد (پاکزاد، 1384، 271). طی سال های گذشته در شهر قوچان در رابطه با احداث پیاده روها و بهسازی و مرمت نه تنها اقدام چندانی صورت نگرفته، بلکه در بسیاری از مواقع بدلیل حجم ترافیک، تخلفات آشکار ساخت و سازها، تجاوز به حریم پیاده روها، مشخص نبودن مرز بین پیاده و سواره و رعایت نشدن سلسله مراتب پیاده رو در شهرها باعث ایجاد مشکلات عدیده ای در شهر شده است. بنابراین اگر موضوع پیاده رو در مرکز شهر باشد مشکلات فوق به مراتب حادتر و مهم تر می شود، در این طرح نهایی کوشش می شود پیاده روهای اطراف میدان امام خمینی (ره) قوچان تا فاصله یک چهارراه از هرسو مورد طراحی و توجه شهرسازانه قرار بگیرد که در این راستا توجه به سیمای شهری محدوده مورد مطالعه نیز از نظر دور نخواهد ماند.

کلیدواژه ها:

معاصر سازی ، جداره های شهری ، فضاهای سنتی ، پیاده راه ، پیاده رو